Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 24 listopada 2010 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku I.E. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r.. nr [...] w przedmiocie zawieszenia postępowania postanawia: przyznać skarżącej prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Dnia 17 listopada 2010 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. w terminie otwartym do uiszczenia wpisu od skargi, wpłynął wniosek I.E. o przyznanie prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku I.E. podała, że posiada dwójkę dzieci w wieku 5 i 9 lat, starsza córka jest osobą niepełnosprawną.
Skarżąca oświadczyła, że jej dochód składa się ze świadczenia rodzinnego w wysokości 935 zł, świadczenia z funduszu alimentacyjnego w kwocie 550 zł oraz dodatku mieszkaniowego w wysokości 147,43 zł.
Wniosek jest uzasadniony.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Wymaga podkreślenia, że co do zasady, prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. Tak więc przepisy o prawie pomocy mają zastosowanie wyłącznie do osób, które mimo największych starań nie mogą poczynić oszczędności i ponieść kosztów postępowania sądowego.
Analiza sytuacji materialnej I.E. prowadzi do jednoznacznego wniosku, że znajduje się ona w trudnej sytuacji materialnej. Zważyć bowiem trzeba, że skarżąca uzyskuje niewielki dochód z tytułu świadczeń rodzinnych oraz dodatku
Sygn. akt II SA/Go 777/10 mieszkaniowego w łącznej w wysokości 1.632,43 zł (netto). Przedłożone dokumenty potwierdzają fakt pobierania wskazanych świadczeń.
Nie można również pominąć, że skarżąca posiada na utrzymaniu dwójkę dzieci, z których jedno jest niepełnosprawne.
W świetle zasad doświadczenia życiowego w pełni uprawniony jest wniosek, że posiadane przez I.E. środki pieniężne wystarczają jedynie na zabezpieczenie podstawowych potrzeb życiowych. Nie ma również racjonalnych podstaw do kwestionowania jej oświadczenia odnośnie braku oszczędności oraz wartościowych rzeczy ruchomych.
Reasumując należy stwierdzić, że wniosek I.E. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest uzasadniony. Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.