Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 25 listopada 2015 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku M.P. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie cofnięcia uprawnień do kierowania pojazdami p o s t a n a w i a : przyznać prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 6 października 2015 r. M.P. została wezwana do uiszczenia w terminie 7 dni wpisu od skargi w wysokości 200 zł. Dnia 15 października 2015 r. wpłynął do Sądu wniosek skarżącego o przyznanie prawa pomocy złożony na formularza PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku M.P. podał, że znajduje się w trudnej sytuacji materialnej. W uzupełnieniu złożonego wniosku skarżący podał, że nie posiada jakiegokolwiek dochodu. M.P. oświadczył, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe z konkubiną, która pobiera świadczenia rodzinne w łącznej wysokości 1.266 zł. Skarżący podał, że nie posiada rachunków bankowych.
Wniosek jest uzasadniony.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika.
Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Analiza sytuacji materialnej M.P. prowadzi do wniosku, że została spełniona przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Zważyć bowiem trzeba, że skarżący nie posiada jakiegokolwiek dochodu. M.P. prowadzi gospodarstwo domowe z konkubiną, której miesięczny dochód z tytułu świadczeń rodzinnych wynosi 1.266 zł. Z treści formularza PPF wynika, że skarżący nie posiada oszczędności. W sprawie nie występują racjonalne przesłanki mogące podważyć wiarygodność oświadczenia skarżącego odnośnie jego trudnej sytuacji majątkowej.
Z uwagi na powyższe uznano, że wniosek M.P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych zawiera usprawiedliwione podstawy i dlatego na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. został uwzględniony.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.