Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 4 czerwca 2013 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku I.E. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych p o s t a n a w i a : zwolnić skarżącą od ponoszenia kosztów sądowych.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 14 maja 2013 r. pełnomocnik skarżącej - R.E. została wezwana do uiszczenia w terminie 7 dni wpisu od skargi w wysokości 500 zł.
Dnia 27 maja 2013 r. do Sądu wpłynął wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku I.E. podała, że posiada dwoje dzieci w wieku 8 i 12 lat, a jedno z nich jest osobą niepełnosprawną.
Skarżąca oświadczyła, że jej miesięczny dochód wynosi 1.815 zł (netto) i składa się świadczeń rodzinnych, świadczenia pielęgnacyjnego oraz zasiłku pielęgnacyjnego.
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Wymaga podkreślenia, że co do zasady, prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. Tak więc przepisy o prawie pomocy mają zastosowanie wyłącznie do osób, które mimo największych starań nie mogą poczynić oszczędności i ponieść kosztów postępowania sądowego.
Analiza sytuacji materialnej I.E. uzasadnia wniosek, że została spełniona ustawowa przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a.
Zważyć bowiem trzeba, że skarżąca uzyskuje niewielki dochód z tytułu zasiłku rodzinnego, zasiłku pielęgnacyjnego, świadczenia pielęgnacyjnego (dodatku do świadczenia pielęgnacyjnego) w łącznej wysokości 1.815 zł (netto). Przedłożone zaświadczenie potwierdza fakt pobierania wskazanych świadczeń.
Nie można również pominąć, że skarżąca posiada na utrzymaniu dwoje dzieci, z których jedno jest niepełnosprawne. Z treści formularza PPF wynika, że skarżąca nie posiada oszczędności.
W świetle zasad doświadczenia życiowego w pełni uprawniony jest wniosek, że posiadane przez I.E. środki pieniężne wystarczają jedynie na zabezpieczenie podstawowych potrzeb życiowych jej rodziny.
Konstatując należy stwierdzić, że wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych jest uzasadniony i dlatego na podstawie art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. został uwzględniony.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.