Wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie nakazu rozbiórki wiaty
Sentencja

Dnia 5 lutego 2018 roku Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim - Krzysztof Rogalski po rozpoznaniu w dniu 5 lutego 2018 roku na posiedzeniu niejawnym wniosku A.P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi A.P. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki wiaty p o s t a n a w i a : 1. przyznać prawo pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych, 2. ustanowić radcę prawnego.

Uzasadnienie

A.P. wniosła do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. skargę na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] grudnia 2017 r. nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki wiaty.

Dnia 25 stycznia 2018 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynął złożony na urzędowym formularzu PPF wniosek A.P. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych oraz ustanowienia radcy prawnego.

W uzasadnieniu wniosku, a także we wcześniejszym piśmie z dnia [...] stycznia 2018 r. skarżąca podała, iż nie pracuje zawodowo, gdyż opiekuje się niepełnosprawnym małżonkiem, ponadto ma na utrzymaniu dwoje małoletnich dzieci. Miesięczny dochód rodziny stanowi renta małżonka skarżącej, wypłacana w wysokości ok. 800 zł netto oraz zasiłek pielęgnacyjny w kwocie 153 zł, a także przyznany skarżącej z tytułu opieki nad mężem specjalny zasiłek opiekuńczy w kwocie 520 zł. Skarżąca określiła wydatki na utrzymanie mieszkania oraz stałe opłaty na kwotę ok. 500 zł miesięcznie. Skarżąca według własnego oświadczenia nie uzyskuje dochodów z innych źródeł. Nie posiada innych nieruchomości, samochodu, oszczędności, papierów wartościowych ani innych przedmiotów wartościowych. Wraz z wnioskiem o przyznanie prawa pomocy skarżąca przedstawiła kopie decyzji o przyznaniu wyżej wymienionych świadczeń.

Wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy zasługiwał na uwzględnienie.

Stosownie do treści art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 r., poz. 1369 ze zm.), dalej w skrócie p.p.s.a., prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.

Prawo pomocy może być przyznane w zakresie całkowitym lub częściowym (art. 245 § 1 p.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 2 p.p.s.a.). Z kolei prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.). W myśl art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie całkowitym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania. Natomiast w myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.

Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez strony. Celem prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść między innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika. Ciężar dowodu co do wykazania przesłanek uzasadniających przyznanie prawa pomocy spoczywa na podmiocie występującym z takim żądaniem, co wynika z treści art. 246 § 1 pkt 1 i pkt 2 p.p.s.a. Prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku oraz pozbawionych obiektywnie możliwości uzyskania środków na ten cel z jakichkolwiek źródeł (postanowienie NSA z 26 października 2010 r., I OZ 819/10, LEX nr 742076). Prawo to ma służyć najuboższym, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (H. Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).

W niniejszej sprawie wpis sądowy od skargi wynosi 500 zł (§ 2 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 221, poz. 2193 ze zm.).

Analiza sytuacji materialnej A.P. prowadzi do wniosku, że została spełniona ustawowa przesłanka o której mowa w art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. Skarżąca opiekuje się bowiem niepełnosprawnym mężem oraz ma na utrzymaniu dwoje małoletnich obecnie dzieci, przy czym na udokumentowany dochód rodziny składa się renta małżonka oraz świadczenia z pomocy społecznej w łącznej kwocie ok. 1473 zł netto. Koszty utrzymania mieszkania, stałych opłat oraz zakupu leków zostały określone przez skarżącą na ok. 500 zł miesięcznie. W świetle powszechnej wiedzy i zasad doświadczenia życiowego oczywistym jest, iż dochody w podanej wyżej wysokości z trudem wystarczają na zaspokojenie niezbędnych, podstawowych potrzeb bytowych czteroosobowej rodziny. Dodatkowo w sprawie nie wystąpiły okoliczności pozwalające na podważenie wiarygodności oświadczenia skarżącej odnośnie sytuacji majątkowej jej rodziny.

Uzasadnione jest zatem przyznanie skarżącej prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego, bowiem wynikająca z poczynionych ustaleń sytuacja finansowa nie pozwala jej na poniesienie jakichkolwiek kosztów postępowania.

W tej sytuacji, na podstawie art. 246 § 1 pkt 1 p.p.s.a. orzeczono jak na wstępie.

Strona 1/1