Dnia 15 lipca 2014 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wielkopolskim w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mirosław Trzecki po rozpoznaniu w dniu 15 lipca 2014 roku na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi M.K. decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania specjalnego zasiłku opiekuńczego postanawia: 1. na podstawie art. 128 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) podjąć zawieszone postanowieniem Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Go 245/14 postępowanie sądowoadministracyjne, 2. na podstawie art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi umorzyć postępowanie sądowoadministracyjne, 3. przyznać ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim radcy prawnemu - J.G. - K. kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych, podwyższoną o obowiązującą stawkę podatku od towarów i usług, tytułem nieopłaconego zastępstwa prawnego wykonanego na zasadzie prawa pomocy.
Decyzją z dnia [...] stycznia 2014 roku Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy decyzję Prezydenta Miasta z dnia [...] września 2013 roku nr [...] o odmowie przyznania skarżącej M.K. specjalnego zasiłku opiekuńczego z tytułu opieki nad J.K.. Z uzasadnienia zaskarżonej decyzji wynika, że podstawą odmowy przyznania świadczenia było przekroczenie wynikającego z art. 16 a ust. 2 i 4 ustawy z dnia 28 listopada 2003 roku o świadczeniach rodzinnych (Dz. U. z 2006r., Nr 139, poz. 992 ze zm. określanej dalej jako u.ś.r. ) kryterium dochodowego określonego w art. 5 ust. 2 u.ś.r., do którego odsyła przepis art. 16 a ust. 2.
Na powyższą decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wielkopolskim wniosła M.K., kwestionując jej zasadność i zgodność z prawem.
Postanowieniem z dnia 14 maja 2014 r. sygn. akt II SA/Go 245/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gorzowie Wlkp. zawiesił postępowanie do czasu zakończenia sprawy z wniosku grupy posłów na Sejm RP o stwierdzenie niezgodności m.in. przepisu art. 16 a ust. 2, 3, 4 i 5 ustawy z dnia 28 listopada 2003 r. o świadczeniach rodzinnych w brzmieniu nadanym jej ustawą z dnia 7 grudnia 2012 r. o zmianie ustawy o świadczeniach rodzinnych oraz niektórych innych ustaw, z przepisami art. 2 i art. 32 ust. 1 w związku z art. 69 Konstytucji RP, toczącej się przed Trybunałem Konstytucyjnym, zarejestrowanej pod sygnaturą K 38/13 .
W dniu 11 lipca 2014 r. - w odpowiedzi na pytanie Sądu - pełnomocnik strony skarżącej złożył wniosek o cofnięcie skargi, w którym podkreśliła, iż w życie weszła ustawa z dnia 4 kwietnia 2014 r. o ustaleniu i wypłacie zasiłków dla opiekunów (Dz. U. z 2014 r. poz. 567). Jednocześnie pełnomocnik strony wniósł o przyznanie kosztów nieopłaconej pomocy prawnej, z uwagi na okoliczność, iż koszty te nie zostały uiszczone w całości ani w części.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Postępowanie sądowoadministracyjne w niniejszej sprawie należało podjąć i następnie umorzyć.
W pierwszej kolejności wyjaśnić należy, iż zgodnie z art. 128 § 1 pkt 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.) sąd postanowi podjąć postępowanie z urzędu, gdy ustanie przyczyna zawieszenia, w szczególności gdy rozstrzygnięcie sprawy zależy od wyniku innego postępowania - od dnia uprawomocnienia się orzeczenia kończącego to postępowanie; sąd może jednak i przedtem, stosownie do okoliczności, podjąć dalsze postępowanie. W niniejszej sprawie wprawdzie Trybunał Konstytucyjny nie wydał jeszcze orzeczenia w sprawie prowadzonej pod sygn. akt K 38/13. Prowadzenie przez Trybunał wskazanego postępowania stanowiło podstawę zawieszenia postępowania w niniejszej sprawie. Jednakże w związku ze zmianą stanu prawnego, strona skarżąca złożyła wniosek o cofnięcie skargi, co uzasadnia podjęcie zawieszonego postępowania na podstawie art. 128 § 1 pkt 4 p.p.s.a. (pkt 1 postanowienia). Postanowienie w tym zakresie nie podlega zaskarżeniu.