Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie WIkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 11 maja 2011 r. w Gorzowie WIkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku R.T. i M.T. o udzielenie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] r. nr [...]. w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania postanawia: zwolnić skarżących od ponoszenia kosztów sądowych.
Na podstawie zarządzenia Przewodniczącego Wydziału z dnia 12 kwietnia 2011 r., R.T. i M.T. zostali wezwani do uiszczenia solidarnie wpisu od wniesionej skargi w terminie 7 dni w wysokości 200 zł.
Dnia 16 maja 2011 r. wpłynął do sądu wniosek skarżących o przyznanie prawa pomocy na urzędowym formularzu PPF w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych.
W uzasadnieniu wniosku R.T. i M.T. podali, że posiadają trójkę małoletnich dzieci w wieku szkolnym. Skarżący oświadczyli, że są osobami bezrobotnymi, bez prawa do zasiłku. Dochód ich rodziny składa się z zasiłku okresowego (600 zł), świadczenia rodzinnego (351 zł), dodatku mieszkaniowego (205 zł).
Wniosek zasługuje na uwzględnienie.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Instytucja pomocy prawnej jest wyjątkiem od zasady ponoszenia kosztów postępowania przez same strony. Celem przyznania prawa pomocy jest zapewnienie realizacji konstytucyjnego prawa do sądu osobom, które ze względu na brak odpowiednich środków nie są w stanie ponieść, miedzy innymi kosztów sądowych (wpisu) czy kosztów wynagrodzenia profesjonalnego pełnomocnika. Należy podkreślić, iż co do zasady, prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. Tak więc przepisy o prawie pomocy mają zastosowanie wyłącznie do osób, które mimo największych starań nie mogą poczynić oszczędności i ponieść kosztów postępowania sądowego.
Sygn. akt II SA/Go 209/11
Zwraca się także trafnie uwagę w literaturze, iż prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Analiza zebranego w sprawie materiału dowodowego pozwala na stwierdzenie, że wniosek R.T. i M.T. o przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym zawiera usprawiedliwione podstawy.
Należy wskazać, że skarżący są osobami bezrobotnymi, bez prawa do zasiłku. Skarżący posiadają trójkę dzieci w wieku szkolnym a ich dochód składający się z zasiłku z pomocy społecznej, świadczenia rodzinnego, dodatku mieszkaniowego wynosi 1.205 zł. Nadto skarżący posiadają zobowiązania kredytowe w łącznej wysokości 7.300 zł.
Nie ma również racjonalnych podstaw do kwestionowania oświadczenia skarżących odnośnie braku oszczędności oraz wartościowych rzeczy ruchomych. Z tych względów uznano, że wniosek R.T. i M.T. o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych zawiera usprawiedliwione podstawy.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.