Referendarz Sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. - Jarosław Piątek po rozpoznaniu w dniu 22 marca 2011 r. w Gorzowie Wlkp. na posiedzeniu niejawnym wniosku C.N. i D.N. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi na decyzję Dyrektora Centrum Pomocy Rodzinie i Polityki Społecznej z dnia [...] r. w przedmiocie zasiłku okresowego postanawia: ustanowić adwokata.
Dnia 16 marca 2011 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gorzowie Wlkp. wpłynął wniosek C.N. i D.N. o przyznania prawa pomocy złożony na urzędowym formularzu PPF w zakresie ustanowienia adwokata. W uzasadnieniu wniosku skarżący podali, że dochód ich siedmioosobowej rodziny wynosi 1.750 zł (brutto).
Zgodnie z art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm. - dalej zwanej p.p.s.a.), prawo pomocy może być przyznane stronie na jej wniosek złożony przed wszczęciem postępowania lub w toku postępowania.
Należy wskazać, że skarżący z mocy ustawy są zwolnieni od obowiązku uiszczenia kosztów sądowych (art. 239 pkt 1 a p.p.s.a.).
Zgodnie z art. 262 p.p.s.a., przepisy o przyznaniu prawa pomocy, w zakresie dotyczącym zastępstwa prawnego na zasadach prawa pomocy, mają odpowiednie zastosowanie do stron korzystających z ustawowego zwolnienia od obowiązku uiszczania kosztów sądowych.
W myśl art. 246 § 1 pkt 2 p.p.s.a. prawo pomocy w zakresie częściowym przysługuje osobie fizycznej wówczas, gdy wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Prawo pomocy w zakresie częściowym obejmuje zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego (art. 245 § 3 p.p.s.a.).
Zasadą jest, iż prawo pomocy obejmuje osoby nie osiągające żadnych dochodów lub osiągające dochód wybitnie niski, który nie pozwala na uiszczenie kosztów postępowania sądowego, nawet przy poczynionych oszczędnościach w wydatkach koniecznych. W literaturze wskazuje się, że prawo pomocy ma służyć najuboższym, to jest podmiotom, dla których konieczność ponoszenia kosztów związanych z postępowaniem sądowym oznaczałaby faktyczne ograniczenie lub pozbawienie prawa do sądu. Tytułem przykładu można wymienić osoby bezrobotne, korzystające z pomocy społecznej czy otrzymujące bardzo niskie świadczenia emerytalno-rentowe (zob. H.Knysiak-Molczyk, Przesłanki przyznania prawa pomocy w postępowaniu sądowoadministracyjnym, Przegląd Prawa Publicznego 2007, nr 4, s. 36-39).
Analiza sytuacji materialnej C.N. i D.N. prowadzi do wniosku, że nie są oni w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem adwokata. Zważyć bowiem trzeba, że skarżący posiadają na utrzymaniu pięcioro dzieci a dochód ich rodziny wynosi 1.750 zł (brutto).
Z treści formularza PPF wynika, że skarżący nie posiadają wartościowych rzeczy ruchomych ani oszczędności. W sprawie nie występują racjonalne przesłanki mogące podważyć wiarygodność oświadczenia skarżących odnośnie ich sytuacji majątkowej. Uzasadniona jest zatem teza, że C.N. i D.N. nie są w stanie ponieść kosztów związanych z ustanowieniem zawodowego pełnomocnika.
Z uwagi na powyższe orzeczono jak w sentencji postanowienia.