Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach - Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. K. na decyzję Wojewody [...] z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia, w wyniku wznowienia postępowania, decyzji w sprawie o pozwolenie na budowę w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia adwokata z urzędu postanawia: 1) zwolnić skarżącego od kosztów sądowych 2) ustanowić dla skarżącego adwokata z urzędu
Na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy W. K. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych oraz o ustanowienie adwokata z urzędu, wniosek swój motywując szczupłością posiadanych dochodów oraz koniecznością ponoszenia wyższych od przeciętnych kosztów egzystencji spowodowanych stanem zdrowia (niepełnosprawność).
Z treści formularza wynika, że skarżący samotnie prowadzi gospodarstwo domowe, zamieszkując w lokalu mieszkalnym o pow. 48 m2. Strona nie posiada żadnych papierów wartościowych ani też przedmiotów, których wartość przekraczałaby 3.000 euro. Jedynym źródłem utrzymania się W. K. jest świadczenie emerytalne uzyskiwanego w kwocie 1021 zł netto miesięcznie oraz zasiłek pielęgnacyjny w wysokości 153 zł. W treści formularza skarżący wskazał, że jego małżonka nie zamieszkuje z nim, prowadząc życie w innym mieście. Skarżący posiada środki pieniężne w wysokości około 1000 zł, jednakże są one przeznaczone na zabezpieczenie ewentualnych przyszłych wydatków związanych z kosztami leczenia. Oprócz tego wnioskodawca podkreślił, że jego stan zdrowia zmusza go do znaczących wydatków na leczenie (około 400 zł miesięcznie) a ponadto w zasadzie wyklucza podjęcie zatrudnienia. Wnioskodawca zaznaczył również, że posiada zadłużenie w banku na kwotę 2000 zł. Do druku formularza dołączono szereg dokumentów obrazujących zarówno dochody (kserokopia decyzji ZUS o przyznaniu emerytury oraz zaświadczenia o wysokości dodatku mieszkaniowego i pielęgnacyjnego) jaki i wydatków. W szczególności ustalono, że czynsz za zajmowany lokal mieszkalny wynosi 343,35 zł, koszty energii elektrycznej - 20 zł, koszty usług telekomunikacyjnych - 92 zł, koszta paliwa gazowego - 105 zł. Dodatkowo skarżący przedstawił zaświadczenie lekarskie, z treści którego wynika, że wnioskodawca doświadczył skomplikowanego urazu, a jego obecny stan zdrowia wymaga stałego leczenia,.
Rozpoznając wniosek o przyznanie prawa pomocy zważono co następuje:
Przepis art. 199 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz.1270 ze zm. - zwana dalej P.p.s.a.) konstytuuje zasadę odpłatności postępowania sądowoadministracyjnego. Wyjątkiem od niej jest możliwość przyznania prawa pomocy, które stosownie do treści art. 245 §1 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi może zostać przyznane stronie w zakresie całkowitym lub częściowym.
Przyznanie prawa pomocy w formie zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania sądowego (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.).
Podane przez stronę informacje, dotyczące sytuacji materialnej oraz życiowej pozwoliły stwierdzić, że uzasadnione jest przyznanie prawa pomocy w całości.
Skarżący udokumentował wysokość uzyskiwanego dochodu, co pozwoliło stwierdzić, że pozwala on na zaspokojenie podstawowych potrzeb bytowych. Trzeba zarazem podkreślić, że są one wyższe od przeciętnych, gdyż stan zdrowia skarżącego wskazuje na konieczność stałej opieki lekarskiej i ponoszenia wydatków związanych z rehabilitacją. Uzyskiwane dochody, przy uwzględnieniu poziomu wydatków (koszty czynszu mieszkalnego, zakupu energii elektrycznej, dostaw gazu, zakupu usług telekomunikacyjnych) nie pozwalają zaś na samodzielne poniesienie kosztów sądowych, dlatego też zwolniono stronę z obowiązku ich ponoszenia. Tezę o trudnej sytuacji materialnej skarżącego potwierdza pośrednio fakt uzyskania dodatku mieszkaniowego oraz zasiłku pielęgnacyjnego. Posiadane przez skarżącego środki pieniężne w wysokości 1000 zł są zaś przeznaczone na leczenie, co nie budzi zasadniczych wątpliwości. W tej sytuacji uznano, że zasadnym jest zarówno całkowite zwolnienie wnioskodawcy od kosztów sądowych jak i przyznanie mu fachowego pełnomocnika z urzędu.
Z powyższych względów, w oparciu o art. 245 § 1 i § 2 P.p.s.a. w zw. z art. 246 § 1 pkt 1 tej ustawy, działając na podstawie art. 258 § 1 i § 2 pkt 7 P.p.s.a. w związku z § 3 tego przepisu orzeczono jak w sentencji postanowienia.