Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Gliwicach Łukasz Strzępek po rozpoznaniu w dniu 19 listopada 2013 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W.D. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w C. z dnia [...] r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej w kwestii wniosku skarżącego o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych postanawia: oddalić wniosek o przyznanie prawa pomocy
Skarżący został wezwany do uiszczenia wpisu od skargi w kwocie 676 zł. W odpowiedzi, na druku urzędowego formularza wniosku o przyznanie prawa pomocy W. D. zwrócił się o zwolnienie od kosztów sądowych uzasadniając swój wniosek złym stanem zdrowia. Skarżący podkreślił, że cierpi na liczne schorzenia o zróżnicowanym charakterze, czego wynikiem jest uzyskanie orzeczenia zaliczającego do osób o znacznym stopniu niepełnosprawności. Wnioskodawca prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną, zamieszkując w budynku mieszkalnym o pow. użytkowej 104 m2. oprócz tego w skład majątku strony wchodzi nieruchomość rolna o pow. 2,72 ha. Zadeklarował, że nie posiada żadnych oszczędności, papierów wartościowych ani też przedmiotów o wartości przekraczającej 3000 euro. Źródłem utrzymania się jego rodziny jest renta wraz ze świadczeniem pielęgnacyjnym otrzymywana przez wnioskodawcę w kwocie 2273 zł (renta) oraz 153 zł (świadczenie pielęgnacyjne), a także świadczenie emerytalnego jego małżonki z wysokości 1524 zł.
Na wezwanie referendarza sądowego W.D. nadesłał dokumenty obrazujące dochód wnioskodawcy oraz jego małżonki oraz poziom i strukturę wydatków. W oparciu o ich treść ustalono, że łączny, miesięczny dochód netto w rodzinie wnioskodawcy kształtuje się na poziomie 3950 zł, natomiast stałe, miesięczne wydatki to koszt rzędu około 1800 zł.
W toku rozpoznania wniosku zważono, co następuje:
Stosownie do art. 243 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity: Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - zwanej dalej p.p.s.a., stronie na jej wniosek może zostać przyznane prawo pomocy. Zgodnie zaś z art. 245 §1 przywołanej regulacji, prawo pomocy może być udzielone w zakresie częściowym lub całkowitym.
Przyznanie prawa pomocy w postaci ustanowienia fachowego pełnomocnika z urzędu może nastąpić wobec osoby fizycznej, która wykaże że nie jest w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego bez uszczerbku w utrzymaniu swoim oraz swojej rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).
Oceniając sytuację materialną W.D. przez pryzmat wskazanych wyżej przepisów stwierdzono, że skarżący nie znajduje się w sytuacji materialnej na tyle ciężkiej, aby można było stwierdzić, że jego wniosek o przyznanie prawa pomocy zasługuje na uwzględnienie.
Przede wszystkim skarżący wraz z małżonką dysponuje stałym źródłem dochodu w wysokości niemalże 4000 zł netto miesięcznie. Jest to znaczna kwota, zwłaszcza, jeśli pod uwagę weźmie się fakt, że przeciętne, miesięczne obciążenia związane z utrzymaniem się kształtują się na poziomie około 1800 - 2000 zł. Czyniąc tę konstatację pod uwagę wzięto przedstawione przez skarżącego dokumenty, uśredniając w części przypadków (np. w odniesieniu do kosztów zakupu lekarstw lub też opłat za wodę) uzyskane wartości. Do dyspozycji strony pozostaje wiec kwota pozwalająca na zaspokojenie pozostałych potrzeb i to przy uwzględnieniu faktu, że W.D. jest osobą niepełnosprawną w stopniu znacznym. Ten fakt, jakkolwiek niezwykle istotny i mający duże znaczenie przy badaniu wniosku o przyznanie prawa pomocy nie może sam w sobie stanowić podstawy do przyznania prawa pomocy niezależnie od innych okoliczności dotyczących stanu majątkowego i rodzinnego strony. Jak już wyżej wspomniano dwuosobowe gospodarstwo domowe skarżącego i jego małżonki dysponuje znaczącym, jak na obecne realia ekonomiczno - społeczne dochodem, którego bieżące wydatki, związane z utrzymaniem się nie uszczuplają na tyle mocno, aby można było stwierdzić, że strona nie będzie w stanie ponieść kosztów sądowych. W tym kontekście wskazać trzeba, że na obecnym etapie postępowania składa się na nie zasadniczo wpis od skargi, który skarżący jest w stanie ponieść bez uszczerbku w utrzymaniu swoim i swojej rodziny.
Mając na względzie wszystkie przywołane wyżej okoliczności postanowiono jak w sentencji, działając na podstawie art. 258 §1 i § 2 pkt 7 p.p.s.a., w związku z art. 246 §1 pkt 2 tej ustawy.