Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Mariola Jaroszewska po rozpoznaniu w dniu 25 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. F. i A spółka z ograniczona odpowiedzialnością w E. na uchwałę Zarządu Miasta z dnia [...], Nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości czynszu za użytkowanie obiektów postanawia odrzucić skargę.
Zaskarżoną uchwałą z dnia [...] r. Nr [...], podjętą na podstawie, na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 08 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 ze zm.), Zarząd Miasta ustalił wysokość czynszu za bezumowne użytkowanie obieków po byłej bazie A w Krynicy Morskiej, stanowiących własność Miasta K. M.
W dniu 9 sierpnia 2007 r. do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku wpłynęła skarga K. F. oraz A spółki z ograniczona odpowiedzialnością w E. na powołaną powyżej uchwałę. Skarżący wskazali, iż w uchwale nie wymieniono adresata, który ma być płatnikiem naliczonych opłat za bezumowne korzystanie z nieruchomości.
W dniu 10 sierpnia 2007 r. przekazano skargę według właściwości do Burmistrza Miasta, mylnie nadesłaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku zamiast bezpośrednio do Burmistrza Miasta (vide: pismo wraz z potwierdzeniem odbioru z dnia 16 sierpnia 2007 r. k. 10-11).
W odpowiedzi na skargę Burmistrz Miasta wniósł o jej oddalenie ustosunkowując się merytorycznie do zarzutów podniesionych w skardze.
Zarządzeniem z dnia 25 września 2007 r. Przewodniczący Wydziału II Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego wezwał skarżącą spółkę do usunięcia w terminie 7 dni braków formalnych skargi poprzez złożenie dokumentu wskazującego na umocowanie do wniesienia skargi i określającego sposób reprezentacji strony skarżącej - pod rygorem odrzucenia skargi. Ponadto wezwano skarżących do wskazania, czy przed wniesieniem skargi zwracali się do Zarządu Miasta z wezwaniem o usunięcie naruszenia prawa wywołanego zaskarżoną uchwałą.
W odpowiedzi strona skarżąca dołączyła wypis z rejestru handlowego spółki określającego sposób reprezentacji oraz wskazała, iż K. F. pismem z dnia 3 lutego 2000 r. oraz pismem z dnia 3 kwietnia 2007 r. skierowanym do Zarządu Miasta złożył wniosek o uchylenie zaskarżonej "decyzji", co należy jego zdaniem traktować jako wystosowanie wezwania do usunięcia naruszenia prawa (vide: pismo z dnia 8 października 2007 r. z załącznikami ).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku zważył, co następuje:
Skargę K. F. oraz A spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w E. należało odrzucić.
Ustawa z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591, ze zm.) przewiduje możliwość zaskarżania do sądu administracyjnego uchwał i zarządzeń podjętych przez organy gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej.
Zgodnie z art. 101 ust. 1 cytowanej ustawy, każdy, czyj interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę lub zarządzenie do sądu administracyjnego.
Zaskarżona w niniejszej sprawie uchwała Zarządu Miasta z dnia [...] Nr [...] została wydana na podstawie art. 30 ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym (Dz. U. Nr 16, poz. 95 ze zm.), który w dacie jej podjęcia przewidywał, iż zarząd wykonuje uchwały rady gminy i zadania gminy określone przepisami prawa. Do zadań zarządu należy w szczególności gospodarowanie mieniem komunalnym. Z kolei w art. 2 ust. 1 obowiązującej wówczas ustawy z dnia z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości (Dz. U. z 1991 r., Nr 30, poz. 127 ze zm.) wskazano, iż gospodarka gruntami stanowiącymi własność Skarbu Państwa należy do właściwości wojewodów i rejonowych organów rządowej administracji ogólnej, a gruntami stanowiącymi własność gminy - do właściwości rad gmin i zarządów gmin, o ile przepisy szczególne nie stanowią inaczej.