Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Przewodniczący Sędzia WSA Dariusz Kurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 5 maja 2020 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi K. S. na zarządzenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 6 grudnia 2010 r. nr [...] w przedmiocie wykazu zabytków nieruchomych z terenu województwa pomorskiego do ujęcia w gminnych ewidencjach zabytków postanawia: odrzucić skargę.
K. S., zastępowany przez pełnomocnika radcę prawnego M. O., wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku skargę na zarządzenie Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków w części dotyczącej włączenia do wojewódzkiej ewidencji zabytków nieruchomości położonej przy ul. C. w G.
Zaskarżonej czynności skarżący zarzucił:
1) naruszenie art. 22 ust. 2 i art. 22 ust. 5 pkt 2 ustawy o ochronie zabytków, poprzez ich niewłaściwe zastosowanie i umieszczenie w wojewódzkiej ewidencji zabytków budynku niebędącego zabytkiem, skutkujące następnie umieszczeniem budynku w gminnej ewidencji zabytków;
2) naruszenie art. 7 i art. 8 ustawy z dnia 18 marca 2010 r. o zmianie ustawy o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz o zmianie niektórych innych ustaw poprzez przyjęcie, że budynek położony przy ul. C. w G. podlega włączeniu (wpisowi) do wykazu zabytków nieruchomych wyznaczonych przez wojewódzkiego konserwatora zabytków do ujęcia w wojewódzkiej ewidencji zabytków i przekazanie przedmiotowego wykazu Prezydentowi Miasta;
3) naruszenie art. 3 pkt 1 ustawy o ochronie zabytków poprzez przyjęcie, że budynek położony przy ul. C. w G. spełnia kryteria zabytku określone w tym przepisie;
4) naruszenie § 14 ust. 1 w zw. z § 10 ust. 1 rozporządzenia Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia 26 maja 2011 r. w sprawie prowadzenia rejestru zabytków, krajowej, wojewódzkiej i gminnej ewidencji zabytków oraz krajowego wykazu zabytków skradzionych lub wywiezionych za granice niezgodnie z prawem (Dz. U. Nr 113, poz. 661, dalej "rozporządzenie"), poprzez jego niewłaściwe zastosowanie w zakresie założenia karty ewidencyjnej zabytku dla budynku przy ul. C. w G.;
5) naruszenie przepisów postępowania, które mogło mieć istotny wpływ na wynik sprawy tj. art. 7,8,9,10 i 11 k.p.a., a także art. 75 ust. 1, art. 77 ust. 1, art. 80 k.p.a. poprzez niepełne wyjaśnienie stanu faktycznego sprawy o oraz niedokonanie prawidłowej oceny zgromadzonego materiału dowodowego, w szczególności poprzez:
a) arbitralne uznanie, iż budynek przy ul. C. w G. ma wartość zabytkową;
b) bezpodstawne włączenie budynku do wojewódzkiej ewidencji zabytków na podstawie fiszki adresowej i archiwalnej ewidencji zabytków miasta pochodzącej z 1989 r. oraz uznanie, że dokumenty te określają aktualny stan budynku i jego aktualną wartość artystyczno-historyczną, i są przydatne do ustalenia aktualnego stanu faktycznego na dzień objęcia budynku kartą ewidencyjną oraz na dzień ujęcia budynku w wykazie zabytków przekazanym Prezydentowi Miasta;
c) uznanie, że włączenie do wojewódzkiej ewidencji zabytków w oparciu o dokumenty archiwalne z 1989 r. nie wymaga określenia aktualnego stanu budynku i jego aktualnej wartości artystyczno-historyczną na dzień włączenia do wojewódzkiej ewidencji zabytków;
d) nieprzeprowadzenie dowodu z oględzin budynku oraz opinii technicznej aktualnej w dniu sporządzenia karty ewidencyjne budynku i w czasie włączenia budynku do wojewódzkiej ewidencji zabytków;
e) nieprzeprowadzenie dowodu z oględzin budynku w obecności skarżącego właściciela nieruchomości, której przypisano wartość zabytkową;