Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Powiatu w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Powiatu
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie: Sędzia WSA Janina Guść po rozpoznaniu w dniu 17 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi B. W., B. W., B. K., E. S., P. W., W. P., J. H. oraz Z. W. na uchwałę Rady Powiatu z dnia [...], nr [...] w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Powiatu postanawia odrzucić skargę B. W., B. W., B. K., E. S., P. W., W. P., J. H. oraz Z. W.

Uzasadnienie

B.W., B.W., B.K., E.S., P.W., W.P., J.H. oraz Z.W. wnieśli skargę na uchwałę Rady Powiatu z dnia [...], nr [...], w przedmiocie przeznaczenia do sprzedaży nieruchomości stanowiącej własność Powiatu [...].

Podstawę dla wniesienia do sądu administracyjnego skargi na podjętą uchwałę stanowi art. 101 ust.1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (tj.: Dz.U. z 2001 r., nr 142, poz. 1591 ze zm.). Przepis ten stanowi, iż każdy, kogo interes prawny lub uprawnienie zostały naruszone uchwałą lub zarządzeniem podjętymi przez organ gminy w sprawie z zakresu administracji publicznej, może - po bezskutecznym wezwaniu do usunięcia naruszenia - zaskarżyć uchwałę do sądu administracyjnego. Z unormowania tego wynika, że wniesienie do sądu administracyjnego skargi na uchwałę lub przepis aktu prawa miejscowego wydane przez organ samorządu gminnego w sprawie z zakresu administracji publicznej może nastąpić po bezskutecznym wezwaniu organu do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnienia.

Zarządzeniem z dnia 20 sierpnia 2007 r. zobowiązano skarżących do wskazania, czy przed wniesieniem skargi zwracali się oni do Rady Powiatu z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa wywołanego zaskarżoną uchwałą. W zobowiązaniu zakreślono termin 7 dni na jego wykonanie i rygor odrzucenia skargi. Odpis zobowiązania doręczono B.W., J.H., B.K., E.S. i P.W. w dniu 24 sierpnia 2007 r., Z.W. w dniu 28 sierpnia 2007 r., B.W. w dniu 3 września 2007 r., W.P. w dniu 2 października 2007 r. (vide: zarządzenie k. 1, potwierdzenia odbioru k. 73-80, 338)

Skarżący nie wykazali spełnienia wymogu wezwania organu do usunięcia naruszenia prawa.

Skarżący Z.W. oświadczył, iż nie występował z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Pozostali skarżący na dowód dokonania wezwania do usunięcia naruszenia prawa przedłożyli pisma z dnia 2, 5, 6 lipca 2007 r. Z pism tych wynika, że kierowane do Rady Powiatu wezwania do usunięcia naruszenia prawa spowodowanego zaskarżoną uchwałą, zostały wystosowane przez Komisję Zakładową [...] przy SPOZOZ Szpitalu im. [...] w P. oraz Związek Zawodowy [...] przy SPOZOZ Szpitalu im. [...] w P. i podpisane przez członków organów tych związków B.W., B.W. oraz P.W. Osoby te podpisując wezwania nie działały w imieniu własnym lecz reprezentowanych organizacji związkowych. Nie dokonały one zatem wezwania ani w imieniu własnym ani skarżących, którzy udzielili im pełnomocnictw do wystąpienia z taki wezwaniem. Natomiast pisma złożone przez J.H. nie stanowiły wezwania do usunięcia naruszanie prawa, pismo z dnia 4 lipca 2007 r. nie było adresowane do organu, który powziął uchwałę, lecz Wojewody, a pismo z dnia 10 kwietnia 2007 r. wystosowano przed powzięciem uchwały do innego organu. (dowód odpisy pism z dnia 2 lipca 2007 r. k. 93, 5 lipca 2007 r. k. 94-96, 6 lipca 2007 r. k. 105-108)

Z art. 101 ust. 2a ustawy o samorządzie gminnym wynika, że skargę na uchwałę można wnieść do sądu administracyjnego w imieniu własnym lub reprezentując grupę mieszkańców gminy, którzy na to wyrażą pisemną zgodę. W niniejszej sprawie każdy ze wskazanych skarżących wniósł skargę na przedmiotową uchwałę działając w imieniu własnym, a nie w imieniu jakiejkolwiek grupy osób, czy to związku zawodowego, czy też innej organizacji społecznej. Wypełnienie warunku wezwania organu do usunięcia naruszenia interesu prawnego lub uprawnień wymaga tożsamości podmiotu wnoszącego skargę i wzywającego do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie do usunięcia naruszenia prawa wywołanego zaskarżoną uchwałą winno być zatem również wystosowane indywidualnie przez każdego ze skarżących działających w imieniu własnym.

Wobec powyższego na podstawie art. 58 § 1 pkt 6 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi z dnia 30 sierpnia 2002 r. (Dz.U. nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę należało odrzucić jako niedopuszczalną.

Strona 1/1