Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku Diana Trzcińska po rozpoznaniu w dniu 3 listopada 2011 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy wniosku adwokata K. G. o przyznanie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi L. S. na uchwałę Rady Gminy z dnia 15 czerwca 2010 r., Nr [...] w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego postanawia przyznać adwokatowi K. G. od Skarbu Państwa wynagrodzenie wraz z należnym podatkiem od towarów i usług w łącznej kwocie 221,40 zł (dwieście dwadzieścia jeden 40/100 złotych) za sporządzenie i wniesienie, w ramach zastępstwa prawnego wykonywanego na zasadzie prawa pomocy, opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej od postanowienia WSA w Gdańsku z dnia 3 października 2011 r. w sprawie II SA/Gd 569/11.
Postanowieniem z dnia 3 października 2011 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku odrzucił skargę L. S. na wyżej wymienioną uchwałę Rady Gminy.
Postanowieniem z dnia 17 sierpnia 2011 r. Referendarz przyznał skarżącej prawo pomocy, m. in. przez ustanowienie adwokata.
W piśmie z dnia 21 października 2011 r. pełnomocnik skarżącej poinformował, że nie widzi podstaw do wniesienia w niniejszej sprawie skargi kasacyjnej i przekazał swej mandantce stosowną opinię w tym zakresie. Nadto, zwrócił się o zasądzenie na jego rzecz kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącej z urzędu według norm przepisanych (wraz z należnym podatkiem VAT). Jednocześnie, w powołanym piśmie pełnomocnik oświadczył, że wynagrodzenie jego nie zostało w żadnej części opłacone.
Zgodnie z treścią art. 250 tejże ustawy wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o opłatach za czynności adwokatów w zakresie ponoszenia kosztów nieopłaconej pomocy prawnej oraz zwrotu niezbędnych i udokumentowanych wydatków. Stosownie do brzmienia § 18 ust. 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm.), stawka minimalna za sporządzenie i wniesienie skargi kasacyjnej albo za sporządzenie opinii o braku podstaw do wniesienia skargi kasacyjnej wynosi: 50 % stawki minimalnej określonej w pkt 1 przepisu, a jeżeli nie prowadził sprawy ten sam adwokat w drugiej instancji - 75 % tej stawki, w obu przypadkach nie mniej niż 120 zł. Nadto, zgodnie z treścią § 18 ust. 1 pkt 1 lit. c) cytowanego rozporządzenia stawka minimalna w niniejszej sprawie wynosi 240 zł. Zgodnie zaś z § 2 ust. 3 powołanego rozporządzenia w sprawach, w których strona korzysta z pomocy prawnej udzielonej przez adwokata ustanowionego z urzędu, opłaty za czynności adwokata sąd podwyższa o stawkę podatku od towarów i usług przewidzianą dla tego rodzaju czynności w przepisach o podatku od towarów i usług, obowiązującą w dniu orzekania o tych opłatach. W myśl art. 41 ust. 1 w zw. z art. 146a pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. nr 54, poz. 535 ze zm.) w zw. z art. 5 oraz art. 8 tej ustawy stawka podatku dla tego rodzaju usług wynosi 23 %.
Zatem, opłatę za sporządzenie opinii w wysokości 180 zł (240 zł x 75 %) należało podwyższyć o stawkę podatku od towarów i usług w wysokości 23%, co daje kwotę 221,40 zł.
Mając powyższe na uwadze, na mocy powołanych przepisów oraz art. 258 § 2 pkt 8 cytowanej ustawy, orzeczono, jak w sentencji postanowienia.