Sprawa ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na akt Granicznego Lekarza Weterynarii z 15 maja 2009 r. w przedmiocie zwrotu opłaty za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej
Tezy

Na mocy art. 2 par. 2 Ordynacji podatkowej do opłat pobieranych przez Inspekcję Weterynaryjną mają zastosowanie przepisy działu III tej Ordynacji.

Żądanie zwrotu nadpłaconej opłaty za graniczną kontrolę weterynaryjną jest sprawą administracyjną, którą graniczny lekarz weterynarii ma obowiązek załatwić poprzez wydanie decyzji administracyjnej, a nie w formie aktu lub czynności wymienionych w art. 3 par. 2 pkt 4 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi.

Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Zdzisław Kostka (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Andrzej Przybielski Sędzia NSA Barbara Skrzycka - Pilch Protokolant Starszy Sekretarz Sądowy Agnieszka Szczepkowska po rozpoznaniu w dniu 3 lutego 2010 r. na rozprawie sprawy ze skargi A Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością na akt Granicznego Lekarza Weterynarii z 15 maja 2009 r. w przedmiocie zwrotu opłaty za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej postanawia 1/ odrzucić skargę, 2/ zwrócić skarżącemu A Spółce z ograniczoną odpowiedzialnością 200 (dwieście) złotych uiszczonych tytułem wpisu sądowego.

Inne orzeczenia o symbolu:
6168 Weterynaria i ochrona zwierząt
Inne orzeczenia z hasłem:
Inspekcja weterynaryjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Lekarz Weterynarii
Uzasadnienie strona 1/5

A Spółka z o.o. w G. (dalej zwana skarżącą) pismem z 7 maja 2009 r. zwróciła się do Granicznego Lekarza Weterynarii o zwrot nienależnie uiszczonej opłaty za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej w wysokości 42.448,43 zł. Z uzasadnienia żądania wynikało, że skarżąca przewoziła przez terytorium Unii Europejskiej produkty pochodzenia zwierzęcego z wykorzystaniem procedury składu celnego i w związku z tym za weterynaryjną kontrolę graniczną w posterunku weterynaryjnej kontroli granicznej uiszczała opłatę w wysokości określonej w pozycji 5 załącznika numer 1 do rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 15 grudnia 2006 r. w sprawie sposobu ustalania i wysokości opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną, sposobu i miejsc pobierania tych opłat oraz sposobu przekazywania informacji w tym zakresie Komisji Europejskiej (Dz.U. nr 2 z 2007 r., poz. 15), gdy powinna była, jak twierdzi, stosownie do § 7 ust. 2 pkt 1 tego rozporządzenia, uiszczać 40% tej opłaty. Żądana przez skarżącą kwota stanowi, jak wynika z pisma z 7 maja 2009 r., różnicę pomiędzy zapłaconą opłatą a, zdaniem skarżącej, należną opłatą.

Graniczny Lekarz Weterynarii pismem z 15 maja 2009 r. odmówił zwrotu opłaty. (Pismo to, wyraźnie skierowane do skarżącej, dotyczyło także opartego na takiej samej argumentacji żądania A Spółki z o.o. w G. z 13 maja 2009 r., którą, jak wynika z odpisu z Krajowego Rejestru Sądowego, reprezentują te same osoby, co skarżącą.) Podstawą odmowy były dwa argumenty. Po pierwsze, odwołując się poprzez art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 27 sierpnia 2003 r. o weterynaryjnej kontroli granicznej (Dz.U. nr 165, poz. 1590 ze zm.) do definicji tranzytu zawartej w rozporządzeniu Rady nr 2913/92 z 12 października 1992 r., ustanawiającym Wspólnotowy Kodeks Celny, stwierdzono, że procedura składu celnego jest odrębna od tranzytu i stąd uznano, że § 7 ust. 2 powołanego przez skarżącą rozporządzenia nie ma zastosowania do jej przesyłek, które podlegały procedurze składu celnego. Po drugie wywiedziono, że opłaty za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej pobierane są na podstawie decyzji wydawanej po zakończeniu czynności kontrolnych i jako element tej decyzji podlegają zaskarżeniu w drodze odwołania na zasadach określonych w Kodeksie postępowania administracyjnego. W związku z tym wskazano, że od decyzji tych nie wniesiono odwołań i stały się one ostateczne.

Pismo z 15 maja 2009 r. zostało doręczone skarżącej tego samego dnia i w dniu 25 maja 2009 r. skarżąca pismem z 19 maja 2009 r. wezwała Granicznego Lekarza Weterynarii do usunięcia naruszenia prawa. Wezwanie to pozostało bez odpowiedzi i w dniu 15 lipca 2009 r. skarżąca wniosła za pośrednictwem organu administracji skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku na, jak to określono, czynność Granicznego Lekarza Weterynarii z 15 maja 2009 r. w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej.

Zarzucając naruszenie § 7 ust. 2 rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi z 15 grudnia 2006 r. w sprawie sposobu ustalania i wysokości opłat za czynności wykonywane przez Inspekcję Weterynaryjną, sposobu i miejsc pobierania tych opłat oraz sposobu przekazywania informacji w tym zakresie Komisji Europejskiej wniesiono o stwierdzenie bezskuteczności zaskarżonej czynności i uznanie uprawnienia skarżącej do otrzymania zwrotu opłaty za przeprowadzenie weterynaryjnej kontroli granicznej w wysokości przewyższającej kwotę wynikającą z powołanego § 7 ust. 2.

Strona 1/5
Inne orzeczenia o symbolu:
6168 Weterynaria i ochrona zwierząt
Inne orzeczenia z hasłem:
Inspekcja weterynaryjna
Inne orzeczenia sądu:
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Gdańsku
Inne orzeczenia ze skargą na:
Lekarz Weterynarii