Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący: sędzia WSA Małgorzata Roleder (spr.), po rozpoznaniu w dniu 10 października 2013 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku W. S. o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi W. S. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia wysokości opłaty planistycznej p o s t a n a w i a: odmówić wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji
W dniu 6 września 2013r. W. S. reprezentowany przez profesjonalnego pełnomocnika wniósł do sądu administracyjnego skargę na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] sierpnia 2013 r. nr [...] utrzymującą w mocy decyzję Prezydenta Miasta B. z dnia [...] maja 2013r. nr [...] ustalającą opłatę planistyczną w kwocie 41.157,90 zł w związku ze zbyciem prawa własności nieruchomości położonej w Białymstoku.
W piśmie z dnia 2 października 2013r. pełnomocnik skarżącego zawarł wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji argumentując, że wykonanie tych decyzji skutkować może wyrządzeniem znacznej szkody, jako że opłata planistyczna została ustalona na dużą dla skarżącego kwotę, tj. 41.157,90 zł.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku zważył, co następuje:
Wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, cytowanej dalej: p.p.s.a. (t.j. Dz. U.
z 2012r. nr 270 ze zm.) po przekazaniu sądowi skargi sąd może na wniosek skarżącego wydać postanowienie o wstrzymaniu wykonania w całości lub w części zaskarżonego aktu lub czynności, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.
Z powyższego przepisu wynika, że instytucja wstrzymania może dotyczyć jedynie takich aktów, które kwalifikują się do dobrowolnego lub przymusowego wykonania. Bezspornie decyzja ustalająca wysokość opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości do takiej kategorii aktów należy. W orzecznictwie sądów administracyjnych ugruntowany jest też pogląd, iż uprawdopodobnienie okoliczności przemawiających za wstrzymaniem wykonania zaskarżonej decyzji spoczywa na wnioskodawcy. Jest to bowiem związane z tym, że użyte przez ustawodawcę w art. 61 § 3 p.p.s.a. pojęcia "znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki" są nieostre, a zatem każdorazowo wymagają konkretyzacji w świetle stanu faktycznego i prawnego danej sprawy. Samo żądanie wstrzymania wykonania zaskarżonego aktu lub powołanie się przez wnioskodawcę na ustawowe przesłanki bez wskazania, na czym one polegają w realiach konkretnej sprawy, w żaden sposób nie uzasadnia uczynienia zadość temu żądaniu. Innymi słowy dokonywana przez sąd ocena wystąpienia w określonym przypadku przesłanek, o których mowa w art. 61 § 3 p.p.s.a. jest możliwa i w dużym stopniu zależy od argumentacji przedstawionej we wniosku, która powinna być spójna i odnosząca się do konkretnej sytuacji wnioskodawcy. Zatem w celu wykazania, że zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenie skutków wnioskodawca ma obowiązek wykazać istnienie konkretnych okoliczności pozwalających stwierdzić, że wstrzymanie aktu lub czynności jest zasadne. Natomiast w sytuacji, gdy strona nie wskazuje we wniosku okoliczności uzasadniających wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji z uwagi na niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, to nie można przenosić ciężaru poszukiwania tych okoliczności na sąd (tak: NSA w postanowieniu z dnia 23 września 2010r., sygn. akt I OZ 705/10, oraz WSA w Łodzi w postanowieniu z dnia 26 kwietnia 2013r. II SA/Łd 384/13 - oba dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).