Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący asesor sądowy WSA Elżbieta Lemańska (spr.), , po rozpoznaniu w dniu 13 listopada 2018 r. w Białymstoku na posiedzeniu niejawnym sprzeciwu adwokata Ł. T. od postanowienia referendarza sądowego z dnia 9 października 2018 r. w przedmiocie wynagrodzenia za zastępstwo prawne wykonane na zasadzie prawa pomocy w sprawie ze skargi H. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] marca 2018 r. znak [...] w przedmiocie odmowy umorzenia należności z tytułu wypłaconych świadczeń z funduszu alimentacyjnego p o s t a n a w i a: utrzymać w mocy zaskarżone postanowienie
Postanowieniem z dnia 9 października 2018 r. referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku przyznał adwokatowi Ł. T. tytułem wynagrodzenia za zastępstwo prawne skarżącego wykonane na zasadzie prawa pomocy w zakresie udziału w postępowaniu przed sądem administracyjnym pierwszej instancji kwotę 295,20 zł.
W ustawowym terminie adwokat złożył sprzeciw od ww. postanowienia. Zarzucił naruszenie § 21 ust. 1 pkt 1 lit a w zw. z § 8 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu, poprzez ich błędne niezastosowanie. Wskazał, że w sprawie przedmiotem zaskarżenia była należność pieniężna, a tym samym wynagrodzenie pełnomocnika powinno być ustalone z uwzględnieniem wartości przedmiotu sporu. Wniósł o przyznanie wynagrodzenia na wyżej wskazanej podstawie z uwzględnieniem wartości przedmiotu sporu. Wskazał na postanowienie Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 27 lutego 2008 r. w sprawie II OZ 148/08.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku, zważył co następuje.
Sprzeciw nie podlegał uwzględnieniu.
Zgodnie z art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.), dalej: P.p.s.a., rozpoznając sprzeciw od zarządzenia i postanowień, o których mowa w art. 258 § 2 pkt 6-8, sąd wydaje postanowienie, w którym zaskarżone zarządzenie lub postanowienie referendarza sądowego zmienia albo utrzymuje w mocy.
Stosownie do treści art. 250 P.p.s.a., wyznaczony adwokat otrzymuje wynagrodzenie według zasad określonych w przepisach o ponoszeniu przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Opłata w sprawie niniejszej została ustalona na podstawie § 21 ust. 1 pkt 1 lit. "c" w związku z § 4 ust. 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z dnia 3 października 2016 r. w sprawie ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej przez adwokata z urzędu (Dz. U. z 2016 r. poz. 1714). W przepisie tym prawodawca wskazał, że opłata za reprezentację wykonaną z urzędu przed sądem pierwszej instancji wynosi 240 zł, jako opłata "w innej sprawie". Opłata została podwyższona zgodnie z § 4 ust. 3 rozporządzenia o kwotę podatku VAT.
Tak ustalona opłata, w ocenie sądu, jest prawidłowa. Nie można zgodzić się z pełnomocnikiem skarżącego, iż opłata w sprawie niniejszej powinna uwzględniać wartość przedmiotu zaskarżenia, tj. kwotę, co do której w postępowaniu administracyjnym skarżący żądał umorzenia jako wypłaconą z tytułu świadczeń z funduszu alimentacyjnego, a której nie jest w stanie zwrócić. Decyzja o odmowie umorzenia kwoty ww. świadczeń nie jest decyzją o należność pieniężną, ale jest rozstrzygnięciem o to, czy uzasadnione jest w sprawie umorzenie tej należności, co do wysokości już wcześniej ustalonej. Sprawa niniejsza nie była zatem sprawą o należność pieniężną. Stąd nie mogły znaleźć zastosowania przepisy ww. rozporządzenia o wynagrodzeniu pełnomocnika ustalanym zgodnie z zasadami § 21 ust. 1 pkt 1 lit. "a" w związku z § 8 rozporządzenia (według wartości przedmiotu sporu). Wynagrodzenie zatem ustalono prawidłowo, a sprzeciw nie podlega uwzględnieniu. Stanowisko takie jak reprezentuje referendarz sądowy i sąd w sprawie niniejszej jest prezentowane również w aktualnym orzecznictwie sądów administracyjnych (vide np. postanowienie z dnia 9 maja 2018 r., I SA/Wa 500/16 oraz z dnia 26 kwietnia 2016 r., I SA/Wa 231/16, dostępne w Centralnej Bazie Orzeczeń Sądów Administracyjnych).
Sprawa wskazana w sprzeciwie o sygnaturze II OZ 148/08 dotyczyła, jak wskazał również pełnomocnik, renty planistycznej. Była więc sprawą stricte o należność pieniężną. Stanowisko w tym orzeczeniu zawarte nie znajduje zastosowania w sprawie niniejszej.
Mając powyższe na uwadze na podstawie art. 260 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi orzeczono jak w sentencji.