Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w dniu 10 czerwca 2019 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi J. K. na postanowienie Dyrektor Ochrony Środowiska z dnia [...] grudnia 2017 r., nr [...] w przedmiocie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia postanawia odrzucić skargę.
Postanowieniem z dnia [...] grudnia 2017 r., Dyrektor Ochrony Środowiska, na podstawie art. 97 ust. 5 ustawy z dnia 3 października 2008 r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko (Dz. U. z 2017 r., poz. 1405), w związku z art. 123 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. kodeksu postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2017 r. poz. 1257) stwierdził brak potrzeby przeprowadzania oceny oddziaływania na obszar Natura 2000 dla działania polegającego na budowie stacji bazowej telefonii komórkowej [...] na działce nr [...] obręb [...], gmina [...].
W następstwie powyższego, skargę na ww. postanowienie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, skarżący J. K., zarzucając błędne ustalenia oddziaływania planowanej inwestycji na środowisko, co spowodowało rażące naruszenie art. 71 ust. 2 oraz art. 59 ust. 1 i ust. 2 ustawy o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz o ocenach oddziaływania na środowisko, poprzez wydanie postanowienia o braku obowiązku przeprowadzenia postępowania o środowiskowych uwarunkowaniach i uzyskania pozytywnej decyzji środowiskowej dla stacji bazowej telefonii komórkowej przy ul. [...] we [...].
W odpowiedzi na skargę Dyrektor Ochrony Środowiska wniósł o jej oddalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skargę należało odrzucić, gdyż dotyczy ona postanowienia nieobjętego zakresem właściwości sądów administracyjnych.
Kontrola legalności sprawowana jest przez wojewódzki sąd administracyjny na podstawie art. 1 ustawy z dnia 25 lipca 2002 r. Prawo o ustroju sądów administracyjnych (Dz. U. z 2014 r., poz. 1647). Zakres kognicji sądu administracyjnego wyznaczają przepisy art. 3 § 2 i 3 oraz art. 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2018 r., poz. 1302 ze zm.).
Zgodnie z art. 3 § 2 i 3 tej ostatniej ustawy kontrola działalności administracji publicznej przez sądy administracyjne obejmuje orzekanie w sprawach skarg na:
1) decyzje administracyjne;
2) postanowienia wydane w postępowaniu administracyjnym, na które służy zażalenie albo kończące postępowanie, a także na postanowienia rozstrzygające sprawę co do istoty;
3) postanowienia wydane w postępowaniu egzekucyjnym i zabezpieczającym, na które służy zażalenie, z wyłączeniem postanowień wierzyciela o niedopuszczalności zgłoszonego zarzutu oraz postanowień, przedmiotem których jest stanowisko wierzyciela w sprawie zgłoszonego zarzutu;
4) inne niż określone w pkt 1-3 akty lub czynności z zakresu administracji publicznej dotyczące uprawnień lub obowiązków wynikających z przepisów prawa, z wyłączeniem aktów lub czynności podjętych w ramach postępowania administracyjnego określonego w ustawie z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2013 r. poz. 267, z późn. zm.) oraz postępowań określonych w działach IV, V i VI ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613) oraz postępowań, do których mają zastosowanie przepisy powołanych ustaw;