Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Asesor WSA Grzegorz Saniewski po rozpoznaniu w dniu 29 sierpnia 2005r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi Gminy Miasta I. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. z dnia [...] 2005r. nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia odrzucić skargę.
Decyzją z dnia 28 stycznia 2005 r. Prezydent Miasta I. ustalił dla J. B. i K. D. - wspólników spółki "[...] " w I. opłatę adiacencką z tytułu podziału nieruchomości stanowiącej własność ww. osób.
W wyniku wniesionego odwołania Samorządowe Kolegium Odwoławcze w B. wymienioną w sentencji niniejszego postanowienia decyzją z dnia [...] 2005 r. uchyliło w całości ww. decyzję Prezydenta Miasta I. i umorzyło postępowanie pierwszej instancji. Decyzję tę doręczono Prezydentowi w dniu 3 czerwca 2005 r.
Dnia 29 czerwca występując jako reprezentant Gminy Miasta I. Prezydent Miasta I. (oświadczenie - k. 9) złożył skargę na decyzję Kolegium zarzucając, iż błędnie przyjęło ono, że trzyletni okres na ustalenie opłaty adiacenckiej jest dochowany tylko wówczas, jeżeli w okresie trzech lat od dnia, w którym stała się ostateczna decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości zostanie wydana ostateczna decyzja ustalająca opłatę - nie jest zaś dochowany ten termin poprzez wydanie nieostatecznej decyzji organu pierwszej instancji.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej odrzucenie podnosząc, że nie jest dopuszczalne zaskarżenie decyzji przez osobę, która występowała jako organ orzekający w pierwszej instancji.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu.
Zgodnie z art. 50 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270; z późn. zm.) uprawnionym do wniesienia skargi jest każdy, kto ma w tym interes prawny. Interes prawy skarżącego istnieje wówczas, kiedy możliwe jest wskazanie przepisu prawa materialnego, z którego można wywieść dla danego podmiotu określone prawa lub obowiązki.
Jak wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w postanowieniu z dnia 17 lipca 2003 r. (sygn. akt I SA 650/03, opublikowane w "Orzecznictwie Naczelnego Sądu Administracyjnego z 2004 r. Nr 2 poz. 82 oraz w elektronicznym Systemie Informacji Prawnej LEX pod nr 109727) w orzecznictwie sądowym, między innymi w wyroku Sądu Najwyższego z dnia 7 czerwca 2001 r. sygn. akt III RN 104/00 (OSNAPiUS 2002, nr 1, poz. 4) oraz w postanowieniu tego Sądu z dnia 9 listopada 2001 r. sygn. akt III RN 189/01 (OSNAPiUS 2002, nr 8, poz. 177) wyrażono poglądy o dopuszczalności wniesienia skargi przez gminę, mimo że decyzje w pierwszej instancji wydal organ gminy. Jednakże w obu tych sprawach gmina jako podmiot prawa własności miała interes majątkowy.
Jak zauważał z kolei Naczelny Sąd Administracyjny w uchwale 7 sędziów z dnia 19 maja 2003 r. (opubl. ONSA z 2003 r. Nr 4 poz. 115; LEX nr 79089) rola jednostki samorządu terytorialnego w postępowaniu administracyjnym jest wyznaczona przepisami prawa materialnego. Może być ona - jako osoba prawna - stroną tego postępowania i wówczas organy ją reprezentujące będą broniły jej interesu prawnego, korzystając z gwarancji procesowych, jakie przepisy ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. - Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 98, poz. 1071; z późn. zm.; dalej powoływana jako kpa) przyznają stronom postępowania administracyjnego. Ustawa jednak może organowi jednostki samorządu terytorialnego wyznaczyć rolę organu administracji publicznej w rozumieniu art. 5 § 2 pkt 3 k.p.a. Wtedy będzie on reprezentował interes jednostki samorządu terytorialnego w formach właściwych dla organu prowadzącego postępowanie. Powierzenie organowi jednostki samorządu terytorialnego właściwości do orzekania w sprawie indywidualnej w formie decyzji administracyjnej, niezależnie od tego, czy nastąpiło to na mocy ustawy, czy też w drodze porozumienia, wyłącza możliwość dochodzenia przez tę jednostkę jej interesu prawnego w trybie postępowania administracyjnego bądź sądowoadministracyjnego.