Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Joanna Brzezińska po rozpoznaniu w dniu 28 lipca 2015 r. na posiedzeniu niejawnym wniosku M. G. o przyznanie prawa pomocy w zakresie ustanowienia radcy prawnego w sprawie ze skargi M. G. o wymierzenie Wójtowi Gminy [...][...] grzywny za niewykonanie wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy w sprawie II SAB/Bd 15/13 z dnia 29 maja 2013 r. postanowił: oddalić wniosek.
Pismem z [...] grudnia 2014 r. M. G. zwrócił się o przyznanie pomocy prawnej z urzędu celem wniesienia skargi kasacyjnej od wyroku z 1 października 2014 r. (sygn. akt II SA/Bd 197/14).
Referendarz sądowy Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy postanowieniem z dnia 20 marca 2015 r. sygn. akt II SA/Bd 197/14 oddalił wniosek M. G. uznając, że nie wykazał on ustawowych przesłanek do przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym wobec wcześniejszego przyznania już zwolnienia od kosztów sądowych.
W ustawowym terminie M. G. wniósł sprzeciw od powyższego postanowienia referendarza sądowego, wnosząc o jego uchylenie oraz zmianę uwzględniając wniosek o przyznanie pełnomocnika z urzędu. Skarżący zarzucił, że referendarz sądowy już kilkakrotnie rozstrzygał kwestię zwolnienia go z kosztów sądowych w krótkich odstępach czasu oraz na podstawie identycznych okoliczności i wezwań o uzupełnienia wniosków i ich takie same uzupełnienie. 3 czerwca 2014 r. w sprawie o sygn. akt II SAB/Bd 7/14 oraz II SA/Bd 197/14 wydał orzeczenia zwalniające skarżącego z kosztów sądowych, argumentując, iż brak zwolnienia byłby sprzeczny z Konstytucją RP, gdyż pozbawiony skarżącego prawa do sądu. Natomiast w identycznej, niezmienionej sytuacji i okolicznościach (finansowych i rodzinnych), w sprawie o sygn. akt II SA/Bd 1075/14, która dotyczy T. W., krewnego pracownika starszego sekretarza sądowego WSA w Bydgoszczy, referendarz orzekał odmiennie. W ocenie skarżącego osoba ta jest zainteresowana negatywnym rozstrzygnięciem sprawy, o czym świadczy jej czynny udział w sprawie oraz w sprawach o sygnaturach: II SA/Bd 197/14, II SAB/Bd 47/14. W ocenie skarżącego osoba ta powinna być wyłączona. Skarżący podał, że wadliwe postanowienie referendarza zostało uchylone przez Sąd postanowieniem z 26 stycznia 2015 r. w sprawie II SAB/Bd 77/14.
W ocenie skarżącego z uwagi na arbitralny charakter wydanych orzeczeń Sąd w szczególności dopuścił się naruszenia art. 6 Europejskiej Konwencji Praw Człowieka i Podstawowych Wolności, uzasadnienie postanowienia zawiera sprzeczności, a nadto pomija przedkładane dokumenty i pisze uzasadnienia pod z góry powzięte rozstrzygnięcie. Ponadto w jego ocenie referendarz kreuje iluzoryczne stosowanie prawa, błędnie przedstawiając możliwości sprzedaży majątku w celu uiszczenia opłat sadowych, co jest sprzeczne z utrwalonym stanowiskiem Trybunału Praw Człowieka w Strasburgu orzekającego o naruszeniu art. 6 Konwencji. Ponadto, jak podaje skarżący, Sąd Najwyższy w wyroku z dnia 21 czerwca 1996 r., sygn. akt V K 2 15/96 wskazał, że strona nie jest zobowiązana do wyzbywania się składników swego majątku jak np. mieszkania czy wyposażenia mieszkania aby uiścić stosowne koszty. Ponadto sprzedaż nieruchomości nie odbywa się z dnia na dzień a opłacenie kosztów jest obwarowane 7 dniowym terminem. Dodatkowo działania referendarza w istocie doprowadziłyby skarżącego do ubóstwa i wykluczenia społecznego, gdyż sprzedaż gospodarstwa wyklucza z ubezpieczenia KRUS i pozbawia zabezpieczenia społecznego oraz zdrowotnego.