Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Małgorzata Włodarska Sędzia WSA Renata Owczarzak (spr.) Asesor WSA Grzegorz Saniewski Protokolant Krzysztof Cisewski po rozpoznaniu w dniu 27 kwietnia 2005 r. na rozprawie sprawy ze skargi A. C. na decyzję Dyrektora Okręgowego Inspektoratu Służby Więziennej w B. z dnia [...] 2004 r. Nr [...] w przedmiocie zwrotu kosztów ochrony prawnej postanawia odrzucić skargę Na oryginale właściwe podpisy
Decyzją personalną nr [...] z [...] 2004 r. Dyrektor Zakładu Karnego w K. przyznał A. C. zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną w wysokości 420 zł. Jako podstawę prawną przyznanego świadczenia powołano art. 104 kpa, art. 31 ust. 1 pkt 4, ust. 2 i 4, art. 66 ust. 2 ustawy z 26 kwietnia 1996 r. o Służbie Więziennej (Dz. U. Nr 207, poz. 1761 ze zm. z 11.12.2002 r.) w zw. z art. 1 § 2 ustawy Kodeks karny i § 14 ust. 2 pkt 3 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28.09.2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu (Dz. U. Nr 163, poz. 1348 ze zm. z 03.10.2002 r.).
W stosunku do A. C. toczyło się postępowanie karne, zakończone umorzeniem postępowania z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynu. Zgodnie z art. 66 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej funkcjonariuszowi przysługuje zwrot kosztów poniesionych na ochronę prawną, jeżeli postępowanie karne, wszczęte przeciwko niemu o popełnienie przestępstwa w związku z wykonywaniem czynności służbowych, zostaje prawomocnie umorzone z powodu braku cech przestępstwa lub zakończone wyrokiem uniewinniającym. Z uwagi na znikomą społeczną szkodliwość czynu, stosownie do art. 1 § 2 kk należało stwierdzić, że czyn nie stanowi przestępstwa i przyznać zwrot minimalnej stawki kosztów poniesionych na adwokata.
W odwołaniu A. C. zakwestionował wysokość przyznanej kwoty. Zdaniem odwołującego, powinna być przyznana kwota w wysokości kosztów faktycznie poniesionych.
Decyzją Dyrektora Okręgowego Służby Więziennej w B. z [...] 2004 r. nr [...] utrzymano w mocy zaskarżoną decyzję. Uznano, że nie było podstaw do podniesienia o 20% minimalnej stawki, zgodnie z § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości w sprawie opłat za czynności adwokackie, gdyż oprócz rachunków nie było innych dokumentów stwierdzających korzystanie przez odwołującego się z obrońcy podczas 12 wymienionych w uzasadnieniu dni rozpraw.
W skardze do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji Dyrektora Zakładu Karnego w K., względnie uchylenie obu decyzji. Skarżący zarzucił obrazę art. 156 § 1 pkt 2 kpa w zw. z art. 66 ust. 2 ustawy o Służbie Więziennej w zw. z § 14 ust. 1 pkt 2 i 3 w zw. z § 16 rozporządzenia Ministra Sprawiedliwości z 28 września 2002 r. w sprawie opłat za czynności adwokackie oraz ponoszenia przez Skarb Państwa kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu w zw. z art. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, polegającą na błędnym zastosowaniu przez organ I i II instancji stawki minimalnej przy obliczaniu refundacji za pomoc prawną, obrazę art. 10 § 1 kpa polegającą na uniemożliwieniu ustosunkowania się do zebranych dowodów, obrazę art. 61, 67 § 1 w zw. z art. 80, 78 § 1, 86 § 1 kpa przez nie przeprowadzenie postępowania wyjaśniającego i nie rozważenie w sposób wszechstronny materiału dowodowego, obrazę art. 107 § 3 w zw. z art. 140 kpa przez nie ustosunkowanie się do zarzutów.