Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy w składzie następującym: Przewodniczący sędzia WSA Małgorzata Włodarska po rozpoznaniu w dniu 12 stycznia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym sprawy ze skargi W. L. i H. L. na decyzję Burmistrza S. z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej postanawia odrzucić skargę.
Pismem z dnia 7 listopada 2014 r. W. L. i H. L. wnieśli do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy skargę na decyzję Burmistrza S. z dnia [...] sierpnia 2014 r., nr [...] w przedmiocie opłaty adiacenckiej.
Wojewódzki Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Skarga podlega odrzuceniu z przyczyn procesowych bez badania jej zarzutów merytorycznych.
Zgodnie z art. 52 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz.U. z 2012 r., poz. 270 ze zm. - zwanej dalej P.p.s.a.), skargę do Sądu można wnieść po wyczerpaniu środków zaskarżenia, jeżeli służyły one skarżącemu w postępowaniu przed organem właściwym w sprawie, chyba że skargę wnosi prokurator lub Rzecznik Praw Obywatelskich.
Stosownie do brzmienia art. 52 § 2 - 4 P.p.s.a. przez wyczerpanie środków zaskarżenia należy rozumieć sytuację, w której stronie nie przysługuje żaden środek zaskarżenia, taki jak zażalenie, odwołanie lub wniosek o ponowne rozpatrzenie sprawy, przewidziany w ustawie (§ 2). W sytuacji gdy ustawa nie przewiduje środków zaskarżenia w sprawie będącej przedmiotem skargi, należy przed wniesieniem skargi wezwać na piśmie właściwy organ do usunięcia naruszenia prawa.
W związku z powyższym, w sytuacji gdy w sprawie przysługuje środek zaskarżenia, obligatoryjne jest wyczerpanie toku instancji, a następnie wniesienie stosownej skargi do Sądu, przy czym zaznaczyć należy, iż skarga może dotyczyć jedynie ostatecznego rozstrzygnięcia sprawy w toku instancji.
W niniejszej sprawie, przedmiotem skargi jest decyzja Burmistrza Ś., którą została ustalona opłata adiacencka z tytułu wzrostu wartości nieruchomości. Od niniejszego rozstrzygnięcia strona winna wnieść zgodnie z pouczeniem zawartym w decyzji odwołanie do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w B. i dopiero w przypadku niezadowolenia z decyzji odwoławczej - skargę do sądu administracyjnego. Z akt sprawy wynika, że strona skarżąca wprawdzie wniosła odwołanie od decyzji Burmistrza Ś. z dnia [...] sierpnia 2014 r. jednakże intencją skargi uczyniła właśnie decyzje organu I instancji. Oznacza to, że skarga nie może zostać rozpoznana merytorycznie, nie spełnia ona, bowiem wymogów formalnych, które badane są w pierwszej kolejności, stanowi to negatywną przesłankę dopuszczalności skargi (art. 52 § 1 P.p.s.a.). Wyczerpanie stosownych środków zaskarżenia jest podstawową przesłanką dopuszczalności skargi do sądu administracyjnego.
Niewątpliwie możliwość poddania działalności administracji publicznej sądowej kontroli nie oznacza prawa sądu do zastępowania organów administracyjnych w podejmowaniu aktów administracyjnych z naruszeniem zasady dwuinstancyjności postępowania administracyjnego. Obowiązujące przepisy prawa nie dają sądom administracyjnym kompetencji do wzruszania ostatecznych decyzji administracyjnych na wniosek (skargę) strony w innym trybie niż w toku kontroli dokonywanej w wyniku skargi wniesionej przez stronę w terminie 30 dni od dnia otrzymania ostatecznego rozstrzygnięcia kończącego dwuinstancyjne postępowanie administracyjne.
W tej sytuacji Sąd, na postawie art. 58 § 1 pkt 6 i § 3 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, powyższą skargę odrzucił jako niedopuszczalną.