1. Ustawodawca, definiując pojęcie strony postępowania administracyjnego, wskazał wyraźnie na powiązanie danego podmiotu z konkretnym interesem prawnym. Chodzi tu zatem nie o interes faktyczny dający się nawet racjonalnie uzasadnić, ale o interes prawny, to jest taki, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. Ponadto wspomniany interes prawny musi być interesem indywidualnym strony postępowania, musi zatem dotyczyć jej bezpośrednio. Tak więc o tym, czy określonemu podmiotowi będzie służyło prawo strony w konkretnym postępowaniu administracyjnym, decydować będzie norma prawna, z której dla tego podmiotu będą wynikały wprost określone prawa lub obowiązki.
2. Określone w uchwale rady gminy odległości placówek sprzedaży napojów alkoholowych od wskazanych tam obiektów są niewątpliwie kryterium mającym istotne znaczenie dla oceny legalności decyzji wydanych w tych sprawach, ale nie stworzyły one podstaw prawnych dla indywidualnych roszczeń w tym zakresie.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Parafii Rzymsko-Katolickiej (...) na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w O. w przedmiocie zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych - odrzuca skargę.
Decyzją administracyjną z dnia 14 sierpnia 1998 r. Wójt Gminy odmówił Lidii K. udzielenia zezwolenia na sprzedaż napojów alkoholowych o zawartości do 4,5 procent alkoholu oraz piwa w sklepie przy ul. A. w B.
W uzasadnieniu decyzji stwierdzono, że nie zachodzi potrzeba powiększenia liczby tego typu placówek, zaś gminny program profilaktyki i rozwiązywania problemów alkoholowych wskazuje na potrzebę ograniczania dostępności alkoholu. Powołano się także na bliskie sąsiedztwo kościoła oraz na negatywną opinię w tej sprawie zarządu gminy.
W dniu 16 sierpnia 1998 r. Lidia K. wniosła odwołanie od tej decyzji do Samorządowego Kolegium Odwoławczego, które decyzją z dnia 10 września 1998 r. uchyliło zaskarżoną decyzję i orzekło o udzieleniu zainteresowanej żądanego zezwolenia.
Decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego Parafia Rzymskokatolicka wnosząc o uchylenie tej decyzji ze wskazaniem, iż jako strona nie brała udziału w postępowaniu administracyjnym. Ta okoliczność stanowi przesłankę wznowienia postępowania.
W odpowiedzi na skargę Samorządowe Kolegium Odwoławcze wniosło o odrzucenie skargi podnosząc, że skarżącej Parafii nie przysługują uprawnienia strony.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Stosownie do art. 28 kodeksu postępowania administracyjnego stroną postępowania administracyjnego jest każdy czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny. Z powyższego unormowania wynika, że ustawodawca, definiując pojęcie strony postępowania administracyjnego, wskazał wyraźnie na powiązanie danego podmiotu z konkretnym interesem prawnym. Chodzi tu zatem nie o interes faktyczny dający się nawet racjonalnie uzasadnić, ale o interes prawny, to jest taki, który wynika z określonego przepisu prawnego odnoszącego się wprost do sytuacji danego podmiotu. Ponadto wspomniany interes prawny musi być interesem indywidualnym strony postępowania, musi zatem dotyczyć jej bezpośrednio. Tak więc o tym, czy określonemu podmiotowi będzie służyło prawo strony w konkretnym postępowaniu administracyjnym, decydować będzie norma prawna, z której dla tego podmiotu będą wynikały wprost określone prawa lub obowiązki.
Skarżąca Parafia jest niewątpliwie zainteresowana skutkami społecznego oddziaływania placówek sprzedaży napojów alkoholowych /odległość od kościoła, przeciwstawianie się rozpijaniu społeczeństwa - jak podnosi w skardze/ jednakże to zainteresowanie wynika z zasad funkcjonowania Kościoła i nie jest w związku z tym tożsame z indywidualnym interesem tej Parafii w tym konkretnym postępowaniu odwoławczym. Odległość - minimum 100 m od miejsc kultu religijnego - przewidziana w par. 1 ust. 1 uchwały Rady Gminy w B. z dnia 30 lipca 1993 r. w sprawie zasad usytuowania na terenie gminy miejsc sprzedaży napojów alkoholowych, wynika z przepisu prawa powszechnie obowiązującego i jest tylko instrumentem prawnym w zakresie organizowania sieci placówek sprzedaży alkoholu. Określone w uchwale rady gminy odległości placówek sprzedaży napojów alkoholowych od wskazanych tam obiektów są niewątpliwie kryterium mającym istotne znaczenie dla oceny legalności decyzji wydanych w tych sprawach, ale nie stworzyły one podstaw prawnych dla indywidualnych roszczeń w tym zakresie.
Prawo do wniesienia skargi do Naczelnego Sądu Administracyjnego zostało zbudowane także na zasadzie interesu prawnego.
Zatem w świetle art. 33 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U nr 74 poz. 368 ze zm./ brak jest podstaw prawnych do wszczęcia postępowania sądowoadministracyjnego na skutek skargi pochodzącej od podmiotu, który nie wykazał interesu prawnego w danej sprawie.
W tej sytuacji Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji na podstawie art. 27 ust. 2 w związku z art. 53 ust. 1 i powołanej ustawy o Naczelnym Sądzie Administracyjnym.