Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji naczelnika miasta wydanej przed dniem 27 maja 1990 r. jest postępowaniem w nowej sprawie administracyjnej, należącej - jeśli dotyczy sprzedaży mienia obecnie komunalnego - do zadań własnych gminy; w sprawie tej zgodnie z art. 17 pkt 1 Kpa organem wyższego stopnia jest kolegium odwoławcze przy sejmiku samorządowym.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność wniosku Prokuratora Rejonowego w L. o rozstrzygnięcie negatywnego sporu o właściwość pomiędzy Kolegium Odwoławczym przy Sejmiku Samorządowym Województwa R-kiego a Wojewodą R-kim, dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Miasta L. z dnia 25 lipca 1989 r. w przedmiocie oddania w użytkowanie wieczyste działki oraz sprzedaży domu jednorodzinnego, i postanowił wyznaczyć Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa R-kiego jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku Prokuratora Rejonowego w L. o stwierdzenie nieważności powyższej decyzji na podstawie art. 216b par. 2 Kpa.
Wykorzystując uprawnienia przewidziane w art. 184 Kpa, Prokurator Rejonowy w L. w dniu 7 czerwca 1991 r. wystąpił do Wojewody R-kiego o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Miasta L. z dnia 25 lipca 1989 r. w sprawie sprzedaży domu mieszkalnego położonego przy ul. K. nr 1 w L. i oddania w użytkowanie wieczyste działki przydomowej o powierzchni 75 m2. Zdaniem prokuratora, decyzja ta została wydana z rażącym naruszeniem prawa /art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa/, ponieważ wskutek zastosowania błędnej metody szacowania wartość budynku została ustalona zbyt nisko.
Sprzeciw prokuratora został przesłany do Kolegium Odwoławczego przy Sejmiku Samorządowym Województwa R-kiego, które postanowieniem z dnia 4 lipca 1991 r. uznało się za niewłaściwe i przekazało sprawę Wojewodzie R-kiemu. W uzasadnieniu postanowienia Kolegium wyraziło pogląd, że deklaratoryjny charakter orzeczeń w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji wymaga uwzględnienia stanu prawnego, jaki obowiązywał w dniu wydania kwestionowanej decyzji, łącznie z obowiązującą wówczas właściwością rzeczową organów. W tej sytuacji - jak podkreślono nie zachodzą okoliczności przewidziane w art. 44 i 45 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw /Dz.U. nr 34 poz. 198 ze zm./, a organem właściwym do rozpatrzenia sprzeciwu prokuratora jest wojewoda stosownie do art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 29 kwietnia 1985 r. o gospodarce gruntami i wywłaszczaniu nieruchomości /Dz. z 1991 nr 30 poz./.
Również Wojewoda uznał się niewłaściwym i poinformował prokuratora o możliwości wystąpienia do sądu administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu, z czego prokurator skorzystał.
Przesyłając do sądu wniosek prokuratora, Wojewoda wyjaśnił, że swoją decyzją z dnia 27 września 1991 r. stwierdził przejście spornej nieruchomości na własność Miasta L. jako mienia komunalnego, i dlatego sprzeciw prokuratora powinno rozpoznać Kolegium jako organ wyższego stopnia w stosunku do organu gminy w sprawach należących do jej zadań własnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Podstawowe znaczenie w rozpoznawanej sprawie mają dwie przesłanki. Przede wszystkim chodzi o uchwałę III AZP 4/91 Sądu Najwyższego z 19 lipca 1991 r. o treści następującej: "Wszczęcie postępowania w trybie nadzoru lub o wznowienie postępowania rozpoczyna nowe postępowanie administracyjne w stosunku do postępowania prowadzonego w trybie zwykłym /instancyjnym/, którego datę określa się na zasadzie art. 61 Kpa." Ponadto w dniu 27 września 1991 r. Wojewoda wydał decyzję w sprawie stwierdzenia nabycia z mocy prawa przez Gminę L. spornej nieruchomości, która z dniem 27 maja 1990 r. stała się mieniem tej gminy, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 i art. 40 ustawy z dnia 10 maja 1990 r. - Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych /Dz.U. nr 32 poz. 191 ze zm./.
Postępowanie w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji Naczelnika Miasta z dnia 25 lipca 1989 r. jest obecnie postępowaniem w nowej sprawie administracyjnej, należącej do zadań własnych gminy i dotyczącej sprzedaży mienia komunalnego; w sprawie tej na podstawie art. 17 pkt 1 Kpa organem wyższego stopnia, władnym do rozpatrzenia sprzeciwu prokuratora, jest Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym Województwa R-kiego.
Z powyższych względów Naczelny Sąd Administracyjny po rozpatrzeniu wniosku prokuratora na podstawie art. 216b par. 2 Kpa orzekł jak w sentencji.