Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: sędzia NSA Włodzimierz Ryms po rozpoznaniu w dniu 10 października 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia F. P. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 10 lipca 2007 r., sygn. akt VI SA/Wa 2135/06 w zakresie odmowy przyznania prawa pomocy poprzez zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi F. P. na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...], nr [...] w przedmiocie cofnięcia koncesji na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu bronią postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 10 lipca 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił skarżącemu F. P. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowy obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi na decyzję Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia [...] w przedmiocie cofnięcia koncesji na wykonywanie działalności gospodarczej w zakresie wytwarzania i obrotu bronią. W uzasadnieniu Sąd stwierdził, że skoro skarżący posiada gospodarstwo rolne, z którego uzyskuje dochód w kwocie około (...) zł miesięcznie, otrzymuje dopłaty z funduszy Unii Europejskiej w wysokości (...) zł rocznie, a także wraz z żoną dysponuje oszczędnościami w kwocie (...) zł, to nie można uznać, że nie jest on w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W zażaleniu na to postanowienie skarżący podniósł, że zgromadzone na rachunku bankowym żony pieniądze w kwocie (...) oraz (...) zł z dopłat z Unii Europejskiej są jedynymi oszczędnościami skarżącego, które pragnie "zachować dla użytku jego rodziny".
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Instytucja prawa pomocy jest wyjątkiem od generalnej zasady ponoszenia kosztów postępowania przez stronę i ma zastosowanie w szczególnie uzasadnionych przypadkach. Zgodnie z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), przyznanie osobie fizycznej prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
W rozpoznawanej sprawie uznać należy, że skarżący nie wykazał dostatecznie, iż nie dysponuje wystarczającymi środkami na poniesienie kosztów postępowania sądowego. Dla oceny, czy strona jest w stanie ponieść koszty postępowania (koszty sądowe i inne wydatki) istotne znaczenie ma jej stan majątkowy i dochody oraz sytuacja rodzinna. Skarżący prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z żoną i dwiema małoletnimi córkami, posiada dom jednorodzinny (...)m2 oraz nieruchomość rolną (...) ha. Uwzględniając wysokość dochodów skarżącego z działalności rolniczej (około (...) zł miesięcznie), otrzymywane dopłaty z Unii Europejskiej w kwocie (...) zł rocznie, a także wysokość środków zgromadzonych na koncie (na koncie żony (...) zł, na koncie skarżącego (...) zł), a także wysokość ponoszonych wydatków, należało dojść do wniosku, iż skarżący jest w stanie ponieść koszty postępowania. Zamiar zachowania oszczędności dla użytku rodziny, gdyż skarżący nie jest pewien swojej przyszłej sytuacji nie zmienia faktu posiadania oszczędności w znacznej kwocie, z której część można przeznaczyć na poniesienie kosztów postępowania. W doktrynie wskazuje się, że prawo pomocy powinno być udzielane przede wszystkim osobom bezrobotnym, samotnym, bez źródeł stałego dochodu i bez majątku - T. Woś, H. Knysiak - Molczyk, M. Romańska, Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Komentarz, LexisNexis s. 628. Wobec posiadania przez skarżącego stałego źródła dochodów, a także oszczędności należy uznać, że jest on w stanie ponieść koszty postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego, dlatego też słusznie Sąd I instancji odmówił przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 184 w związku z art. 197 § 2 Prawa o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, orzekł jak w sentencji postanowienia.