Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Halina Kuśmirek, , , po rozpoznaniu w dniu 7 września 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia E. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt II SA/Sz 807/04 odmawiające przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym w sprawie ze skargi E. W. na decyzję Zachodniopomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Szczecinie z dnia 25 czerwca 2004 r., nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych czynności w celu doprowadzenia do stanu zgodnego z prawem postanawia: oddalić zażalenie
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 24 maja 2006 r., sygn. akt II SA/Sz 807/04 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Szczecinie odmówił skarżącemu E. W. przyznania prawa pomocy w zakresie całkowitym, obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Sąd stwierdził, że sytuacja materialna skarżącego nie uzasadnia przyznania mu prawa pomocy w żądanym zakresie. Przeprowadzona analiza wniosku z dnia 14 kwietnia 2006 r., doprowadziła do przekonania, że jego sytuacja materialna nie została przedstawiona w sposób pozwalający na uznanie, że skarżący spełnia przesłanki określone w art. 246 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.; zwaną dalej P.p.s.a.). Pomimo licznych wezwań skarżący nie wykazał w wiarygodny sposób jaka jest jego sytuacja materialna i możliwości finansowe, co zdaniem Sądu, nie pozwala na ocenę, czy spełnia on przesłanki warunkujące przyznanie prawa pomocy. W szczególności nie przedstawił dokumentu potwierdzającego, iż aktualnie posiada status osoby bezrobotnej oraz pominął fakt, że znajduje się na utrzymaniu matki rencistki.
Na powyższe postanowienie E. W. wniósł do Naczelnego Sądu Administracyjnego zażalenie podnosząc, że Sąd pierwszej instancji odmawiając mu przyznania prawa pomocy naruszył zasady prawne i społeczne. Dodatkowo Sąd naruszył art. 328 § 2 K.p.c. poprzez błędne uzasadnienie swego postanowienia, art. 233 § 1 K.p.c. przez przekroczenie granicy swobodnej oceny dowodów oraz art. 368 pkt 4 K.p.c. poprzez sprzeczne ustalenia z treścią zebranego materiału w sprawie.
Z komparycji zażalenia wynika, że skarżący domaga się uchylenia zaskarżonego postanowienia i przyznania mu prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Prawo pomocy polega na tym, że strona zostaje zwolniona przez sąd od kosztów sądowych oraz uzyskuje uprawnienie do udzielenia pełnomocnictwa wyznaczonemu przez sąd adwokatowi, radcy prawnemu, doradcy podatkowemu lub rzecznikowi patentowemu bez ponoszenia jego wynagrodzenia i wydatków (art. 244 § 1 i 2 P.p.s.a.).
Przewidziana możliwość przyznania prawa pomocy może być udzielona w zakresie całkowitym lub częściowym (art. 245 P.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie całkowitym obejmuje zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Prawo to przyznaje się, jeżeli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania (art. 246 § 1 pkt 1 P.p.s.a.). Prawo pomocy w zakresie częściowym polega natomiast na zwolnieniu tylko od opłat sądowych w całości lub części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub obejmuje ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego względnie rzecznika patentowego. Wchodzi zaś w rachubę, jeżeli osoba fizyczna wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania dla siebie i rodziny (art. 246 § 1 pkt 2 P.p.s.a.).