Zażalenie na postanowienie WSA w Bydgoszczy w sprawie ze skargi na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy , nr [...] w przedmiocie rozbiórki
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 9 września 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia W. H. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 30 maja 2016 r., sygn. akt II SA/Bd 894/15 odmawiające W. H. przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi W. H. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki postanawia: oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/4

Postanowieniem z dnia 30 maja 2016 r. sygn. akt II SA/Bd 894/15 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy, rozpoznając po sprzeciwie na zarządzenie referendarza sądowego z dnia 9 lutego 2016 r. o pozostawieniu wniosku W. H. o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, sprawę przyznania prawa pomocy w sprawie ze skargi W. H. na decyzję Kujawsko-Pomorskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Bydgoszczy z dnia [...] maja 2015 r., nr [...] w przedmiocie rozbiórki, stosownie do art. 260 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270, zwanej dalej "P.p.s.a.") w brzmieniu przed nowelizacją z dnia 9 kwietnia 2015 r. (ustawa o zmianie ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2015 r., poz. 658)) orzekł o odmowie przyznania prawa pomocy.

Sąd uznał, że zgromadzone w sprawie oświadczenia i dokumenty nie pozwalają na stwierdzenie czy wnioskodawca znajduje się w sytuacji materialnej uprawniającej do przyznania prawa pomocy we wnioskowanym zakresie. Sąd zwrócił uwagę, że oświadczenia złożone w sprawie budziły wątpliwości i okazały się niewystarczające do oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych skarżącego, dlatego też zarządzeniem z dnia 6 kwietnia wezwano pełnomocnika skarżącego do uzupełnienia braków formalnych wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez złożenie, w terminie dziesięciu dni, dodatkowych dokumentów źródłowych i oświadczeń w celu oceny rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych wnioskodawcy.

W zakreślonym terminie wpłynęła tylko część wymaganych dokumentów: dokumenty PIT za lata 2014-2015, harmonogram spłat rat kredytu hipotecznego, potwierdzenie dokonania spłaty raty dokonanej z rachunku pełnomocnika skarżącego oraz kserokopia karty pojazdu marki Citroen, którego właścicielami są R. H. oraz W. H. Poza tym pełnomocnik skarżącego oświadczył, że skarżący nie posiada rachunków bankowych, ponosi koszty utrzymania studiujących dzieci, opłat za media, które ulegają zmianie każdego miesiąca, koszty wyjazdów do Warszawy do kliniki transplantacji wątroby. Pełnomocnik podkreślił, że w uregulowaniu bieżących kosztów utrzymania pomaga rodzina. W tych okolicznościach Sąd uznał, że skarżący nie wykazał skutecznie braku możliwości przedłożenia pozostałych wskazanych w wezwaniu dokumentów oraz nie dokonał wyjaśnień dotyczących jego rzeczywistej sytuacji majątkowej, zatem nie skorzystał z możliwości wykazania rzeczywistej sytuacji majątkowej. Sąd stwierdził, że większość żądanych dokumentów była w posiadaniu skarżącego, zatem mógł on je przedłożyć Sądowi, o ile zamierzał skorzystać z dobrodziejstwa przyznania prawa pomocy. W ocenie Sądu powyższe zaniechanie pozostaje w sprzeczności z zasadą, zgodnie z którą chcąc skorzystać z prawa pomocy, strona skarżąca powinna liczyć się z koniecznością udzielania wszelkich wyjaśnień odnoszących się do jej sytuacji materialnej oraz członków jej rodziny, a także udokumentowania podnoszonych we wniosku okoliczności. Dalej wskazano, że odstąpienie od obowiązku przedstawienia dokumentów uzupełniających wniosek o prawo pomocy, do których nawiązuje konstrukcja art. 255 P.p.s.a., nie pozwala traktować wniosku, jako obarczonego brakiem formalnym, niemniej w określonych okolicznościach, gdy przedstawione przez wnioskodawcę oświadczenie okaże się niewystarczające do oceny jego rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych lub budzą one wątpliwości, nakazuje oddalić wniosek jako pozbawiony usprawiedliwionych podstaw. Ocena ta odnosi się nawet do niedopełnienia jedynie w części obowiązku złożenia przez stronę dodatkowego oświadczenia, co jest wynikiem uznania, że jedynie rzetelne wywiązanie się przez zainteresowanego z przedstawienia pełnej informacji o swojej sytuacji materialnej może być podstawą formułowanej przez organ sądowy wypowiedzi o możliwości partycypowania przez wnioskodawcę w kosztach postępowania.

Strona 1/4