Dnia 5 października 2009 roku Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Alicja Plucińska - Filipowicz po rozpoznaniu w dniu 5 października 2009 roku na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia B. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2009 roku, sygn. akt I SA/Wa 461/09 o przekazaniu sprawy według właściwości w sprawie ze skargi B. J. na bezczynność Konserwatora Zabytków Miasta S. p o s t a n a w i a umorzyć postępowanie zażaleniowe
B. J. wniosła skargę na bezczynność Konserwatora Zabytków Miasta S. Przekazując skargę wraz z odpowiedzią, organ w wyniku błędnego zaadresowania przesyłki przedstawił ją Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Warszawie, który postanowieniem z dnia 16 kwietnia 2009 r. /sygn. akt I SA/Wa 461/09/ przekazał sprawę do rozpoznania Wojewódzkiemu Sądowi Administracyjnemu w Gdańsku jako miejscowo właściwemu.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyła B. J., które następnie pismem z dnia [...] września 2009 r. /data wpływu/ wycofała.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zgodnie z art. 161 § 1 pkt 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej ppsa Sąd wydaje postanowienie o umorzeniu postępowania jeżeli skarżący skutecznie cofnął skargę. Przepis powyższy ma zastosowanie na mocy art. 193 i art. 197 § 2 ppsa do cofnięcia zażalenia.
Mając powyższe na uwadze skoro skarżąca pismem z dnia [...] września 2009 r. cofnęła zażalenie wniesione na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 kwietnia 2009 r. o przekazaniu sprawy według właściwości, a w sprawie nie występowały okoliczności, o których mowa w art. 60 ppsa - należało umorzyć postępowanie sądowe wywołane tym zażaleniem.
Z tych względów Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 161 § 1 pkt 1 ppsa, w związku z art. 193 i 197 § 2 ppsa postanowił jak w sentencji.