Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Barbara Adamiak po rozpoznaniu w dniu 7 września 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Wydawnictw [...] S.A. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 marca 2006 r. sygn. akt I SA/Wa 162/06 o odmowie wstrzymania wykonania decyzji w sprawie ze skargi Wydawnictw [...] S.A. na decyzję Ministra Kultury z dnia 13 października 2005 r. nr [...] w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków kompleksu pracowni malarskich w Warszawie przy ulicy [...] postanawia oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 13 marca 2006 r. odmówił Wydawnictwom [...] S.A. wstrzymania decyzji Ministra Kultury z dnia 13 października 2005 r. w przedmiocie wpisu do rejestru zabytków kompleksu pracowni malarskich położonych w Warszawie przy ulicy [...]. W uzasadnieniu Sąd wskazał, że przytoczone argumenty i zgromadzone w sprawie dokumenty nie wskazują na istnienie niebezpieczeństwa wyrządzenia skarżącemu znacznej szkody lub wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków. Niebezpieczeństwo, które uzasadniałoby wstrzymanie wykonania decyzji, musi być bezpośrednią konsekwencją jej wykonania i istnieć w momencie składania wniosku. Argument skarżącego, iż wykonanie zaskarżonej decyzji może mieć wpływ na zakres obowiązków, w tym na zobowiązania finansowe spółki, nie świadczy o potrzebie wstrzymania jej wykonania. Ewentualne niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub wystąpienia trudnych do odwrócenia skutków, np. spadek kursu akcji spółki, nie byłoby bezpośrednią konsekwencją wykonania zaskarżonej decyzji, ale innych, bliżej nieokreślonych decyzji.
Zażalenie na powyższe postanowienie złożyły Wydawnictwa [...] S.A., wnosząc o jego uchylenie i orzeczenie co do istoty sprawy poprzez wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący podkreślił, że rozpatrujący sprawę Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie nie dochował obowiązku oceny wniosku również z punktu widzenia prawdopodobieństwa uwzględnienia skargi i nie rozważył postawionych przez skarżącego zarzutów dotyczących niezgodności z prawem zaskarżonego aktu. Zaskarżona decyzja wydana została, w opinii skarżącego, z rażącym naruszeniem prawa. Jej natychmiastowe wykonanie świadczyłoby o uwzględnieniu jedynie stanowiska organu, a więc naruszałoby zasadę równości stron. Wpisanie nieruchomości do rejestru zabytków na podstawie nieprawomocnej decyzji skutkuje zaś spadkiem jej wartości, co w opinii skarżącego jest nieodwracalne. Niezasadny jest również pogląd Sądu I instancji, iż ewentualne negatywne konsekwencje finansowe nie wynikają bezpośrednio z wykonania zaskarżonej decyzji. Skarżący ponownie przytoczył dane dotyczące spadku wartości nieruchomości, której dotyczyła decyzja o wpisie do rejestru zabytków, po dacie wydania decyzji. Spadek wartości nieruchomości jest niewątpliwie wymierną szkodą finansową, która będzie się powiększać, biorąc pod uwagę ogólny wzrost wartości nieruchomości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw.
Na wstępie należy stwierdzić, że niezasadne są argumenty skarżącego, że brak wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji narusza zasadę równości stron. Brak suspensywnego skutku wniesienia skargi wynika z art. 61 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270, ze zm.), który konstytuuje ogólną zasadę, zgodnie z którą wniesienie skargi nie wstrzymuje wykonania zaskarżonej decyzji. Zgodnie z art. 61 § 3 cyt. ustawy wstrzymanie może nastąpić jedynie na wniosek skarżącego, jeżeli zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków, z wyjątkiem przepisów prawa miejscowego, które weszły w życie, chyba że ustawa szczególna wyłącza wstrzymanie ich wykonania. W orzecznictwie sądów administracyjnych przyjmuje się, że przez znaczną szkodę lub trudne do odwrócenia skutki rozumie się taką szkodę, która nie będzie mogła zostać wynagrodzona przez późniejszy zwrot świadczenia lub nie będzie możliwe przywrócenie rzeczy do pierwotnego stanu. Istnienie tych przesłanek powinno zostać wykazane przez skarżącego. Może to wymagać przedstawienia dokumentów źródłowych i innych materiałów potwierdzających tezy skarżącego, nie jest bowiem wystarczającą przesłanką wstrzymania wykonania decyzji oświadczenie strony, iż grożą jej nieodwracalne skutki.