II OZ 819/06 P O S T A N O W I E N I E Dnia 23 sierpnia 2006r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maria Rzążewska po rozpoznaniu w dniu 23 sierpnia 2006r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 30 marca 2006r., sygn. akt II SA/Po 491/04 oddalające wniosek J. W. o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi J. W. na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2004r., Nr [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego p o s t a n a w i a oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 30 marca 2006r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu oddalił wniosek J. W. o przyznanie prawa pomocy poprzez częściowe zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie radcy prawnego w sprawie z jego skargi na decyzję Wielkopolskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Poznaniu z dnia 8 kwietnia 2004r.
W uzasadnieniu postanowienia wskazano, że oświadczenia złożone przez skarżącego w toku postępowania o przyznanie prawa pomocy są mało wiarygodne. Niezrozumiałe jest w szczególności z czego żyje czteroosobowa rodzina, nie korzystająca z pomocy społecznej, regulująca na bieżąco opłaty za prąd, gaz czynsz oraz spłacająca raty za samochód, jeśli jedyne źródło utrzymania (działalność gospodarcza prowadzona przez skarżącego) od lat nie przynosi żadnych dochodów. Sąd zauważył, że uzyskany przez skarżącego w 2004r. przychód w kwocie 598.286 zł, jak i poniesiona strata w kwocie 680.406,72 zł świadczą o znacznym rozmiarze prowadzonej działalności, a wykazana strata jest jedynie wynikiem bilansowym nadwyżek kosztów nad przychodami, nie oznacza braku środków finansowych i nie warunkuje potrzeby udzielenia pomocy w postaci częściowego zwolnienia od kosztów sądowych i ustanowienia profesjonalnego pełnomocnika.
Pismem z dnia 24 kwietnia 2006r. skarżący wniósł zażalenie na powyższe postanowienie domagając się jego uchylenia albo zmiany. W uzasadnieniu zażalenia wskazał, że jego sytuacja finansowa nie została przez Sąd oceniona dostatecznie wszechstronnie. Skarżący podniósł, że ponieważ jedynym źródłem dochodu rodziny jest prowadzone przez niego przedsiębiorstwo, to jego zła sytuacja obrazuje możliwości finansowe rodziny. Skarżący zauważył także, że z przedłożonych dokumentów wynika fakt zajęcia jego majątku w wyniku wszczętych egzekucji oraz przynoszenia strat przez działalność gospodarczą (tylko za rok 2005 powstał niewielki dochód). Dochód uzyskiwany z działalności gospodarczej wystarcza na zaspokojenie podstawowych potrzeb rodziny. Nadto z rachunków bankowych skarżącego jest prowadzona egzekucja jego zobowiązań pieniężnych.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie jest nieuzasadnione i podlega oddaleniu.
Stosownie do regulacji art. 245 § 3 w zw. z art. 246 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) zwanej dalej "ustawą" prawo pomocy w zakresie częściowym, obejmującym zwolnienie tylko od opłat sądowych w całości lub w części albo tylko od wydatków albo od opłat sądowych i wydatków lub tylko ustanowienie adwokata, radcy prawnego, doradcy podatkowego lub rzecznika patentowego następuje, gdy strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny.
Jak wynika z materiału zgromadzonego w toku postępowania o przyznanie prawa pomocy skarżący prowadzi gospodarstwo domowe wspólnie z żoną (bezrobotną i nie zarejestrowaną w powiatowym urzędzie pracy) oraz dwojgiem dzieci (14 i 17 lat). Jako jedyne źródło utrzymania rodziny skarżący wskazał prowadzoną przez siebie działalność gospodarczą, przynoszącą straty, z której jedynie w 2005r. uzyskał dochód w wysokości 4.789 zł. Skarżący wyjawił, że posiada pawilon handlowy w Ostrowie Wielkopolskim oraz nieruchomość na której znajduje się dom w trakcie budowy oraz spłaca raty za samochód w kwocie 346 zł miesięcznie (Renault Twingo, rok produkcji 1999). Z oświadczeń złożonych przez skarżącego wynika, że z wydzierżawianego pawilonu handlowego oraz dwóch rachunków bankowych prowadzona jest egzekucja, a kwota egzekwowanych należności określona została w zawiadomieniach o wszczęciu egzekucji łącznie na ok. 1.480.000 zł. Wykazując na wezwanie Sądu I instancji średnie konieczne koszty utrzymania rodziny skarżący przedłożył kserokopię rachunków za energię elektryczną (ok. 80 zł miesięcznie), gaz (ok. 413 zł miesięcznie) oraz czynsz (500 zł miesięcznie). Skarżący nie odpowiedział na wezwanie Sądu I instancji do wskazania wysokości pobieranych czynszów oraz źródeł innych dochodów w działalności gospodarczej oraz nie przedłożył wyciągów z prowadzonych kont bankowych. Do zażalenia skarżący załączył zaświadczenie z Banku PEKAO S.A, w którym prowadzi rachunek bieżący dla podmiotów gospodarczych, z którego wynika brak obrotów w ciągu ostatnich trzech miesięcy oraz zaświadczenie z BRE BANKU S.A., z którego wynika, że obroty na rachunku bieżącym skarżącego w 2005r. zamykają się liczbą pięciocyfrową przed przecinkiem, a w okresie od 1 stycznia do 31 marca 2006r. nie odnotowano obrotów, przy czym rachunek jest obciążony tytułami egzekucyjnymi.