Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 22 czerwca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia M. T. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 1564/16, o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi P. T. i P. T. na decyzję Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] kwietnia 2016 r., znak: [...] w przedmiocie zezwolenia na prowadzenia robót budowlanych postanawia: oddalić zażalenie.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 5 kwietnia 2017 r., sygn. akt VII SA/Wa 1564/16, po rozpoznaniu zawartego w skardze wniosku, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego z dnia [...] kwietnia 2016r., w przedmiocie zezwolenia na prowadzenia robót budowlanych.
W uzasadnieniu Sąd wskazał, że zaskarżoną decyzją utrzymano w mocy decyzję Śląskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków z dnia 15 stycznia 2016 r., którą pozwolono H. K., zarządcy sądowemu dla nieruchomości Al. [...] w Częstochowie, na prowadzenie robót budowlanych przy zabytkowej kamienicy, usytuowanej przy Al. [...] w Częstochowie, polegających na wykonaniu schodów żelbetonowych płytowych, zabiegowych, w miejscu wcześniej istniejących w lokalu mieszczącym się w środkowej części zachodniej ściany strony budynku frontowego ww. kamienicy.
Skarżący, uzasadniając wniosek o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, podnieśli, że wybudowanie spornych schodów niesie ze sobą wysokie koszty, które będą pokryte z budżetu kamienicy, natomiast w razie uchylenia pozwolenia przywrócenie stanu poprzedniego może kosztować około 20.000 złotych. Jednocześnie połączenie lokalu górnego i dolnego poprzez budowę schodów prowadzić będzie do konfliktu posiadaczy tych lokali.
Dalej Sąd wskazał, że decyzja wojewódzkiego konserwatora zabytków udzielająca pozwolenie na prowadzenie robót budowlanych przy zabytkowej kamienicy, jako pierwszy etap procesu inwestycyjnego, daje inwestorowi prawo do wystąpienia do organu architektoniczno-budowlanego o pozwolenie na budowę. Nie stanowi jednak ona aktu, który dawałby podstawę inwestorowi do rozpoczęcia robót budowlanych i realizacji planowanej inwestycji, a tym samym nie może doprowadzić do wyrządzenia znacznej szkody lub nieodwracalnych skutków. Zaskarżona decyzja ma charakter wyłącznie deklaratywny i nie należy do aktów administracyjnych, które mogłyby podlegać wykonaniu w powyższym rozumieniu pomimo, że może ona wywoływać określone następstwa prawne.
W tej sytuacji nie jest możliwe stwierdzenie zaistnienia niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków w przypadku wykonania zaskarżonej decyzji (art. 61 § 3 p.p.s.a.).
Argumentacja wniosku o wstrzymanie wykonania decyzji sprowadza się do skutków, jakie może wywołać uchylenie decyzji o pozwoleniu na budowę. Przywołane przez skarżących okoliczności dotyczą zatem odrębnego postępowania tj. pozwolenia na budowę, nie zaś sprawy będącej przedmiotem rozpoznania Sądu w niniejszej sprawie tj. pozwolenia organu konserwatorskiego na prowadzenie robót budowlanych w zabytku.
Z tych względów Sąd odmówił wstrzymania wykonania decyzji na podstawie art. 61 § 3 p.p.s.a.