Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Barbara Adamiak, , , po rozpoznaniu w dniu 1 lipca 2010 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia I. Ż. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 maja 2010 r. sygn. akt II SA/Ol 969/09 o odmowie przyznania skarżącemu prawa pomocy w zakresie częściowym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych w sprawie ze skargi I. B. na uchwałę Rady Miejskiej w Giżycku z dnia [...] marca 2007 r. nr [...] w przedmiocie zmiany do statutu Miasta Giżycka postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 23 lutego 2010 r., sygn. akt II SA/Ol 969/09, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie odrzucił skargę I. Ż. na uchwałę Rady Miejskiej w Giżycku z dnia [...] marca 2007 r., nr VI/23/07 w przedmiocie zmian do statutu Miasta Giżycka.
Po otrzymaniu w dniu 25 lutego 2010 r. odpisu powyższego postanowienia wraz z uzasadnieniem, skarżący złożył wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym obejmującym zwolnienie od kosztów sądowych i ustanowienie radcy prawnego. W uzasadnieniu wniosku skarżący wskazał, że nie zgadza się z postanowieniem z dnia 23 lutego 2010 r. i chce wnieść od niego skargę kasacyjną, która musi być sporządzona przez radcę prawnego lub adwokata. Stwierdził, że nie stać go na ustanowienie profesjonalnego pełnomocnika. Podał, że jest emerytem posiadającym na wychowaniu niepełnosprawnego syna, wymagającego ciągłego leczenia i rehabilitacji, a związane z tym wydatki są bardzo duże i wynoszą około 500 złotych (pięćset) miesięcznie. Koszty utrzymania mieszkania to natomiast około 800 złotych (osiemset). Ponadto wobec ustalenia separacji małżeńskiej postanowieniem z dnia 22 października 2009 r. płaci alimenty w wysokości 400 złotych (czterysta). Ponadto majątek rodziny stanowią mieszkanie i samochód osobowy marki Fiat Marea (rocznik 2001), który zgodnie z deklaracją w rubryce nr 7 formularza wniosku, służy głównie do przewozu syna na rehabilitację. W rubryce nr 10 formularza wniosku ("Dochody") wykazał emeryturę własną i rentę socjalną syna w łącznej kwocie 2.049,76 złotych (dwa tysiące czterdzieści dziewięć 76/100) netto. W rubryce nr 11 formularza wniosku dodał, iż jest zadłużony u rodziny na kwotę 500 złotych (pięćset). W związku z powyższym podniósł, że poniesienie kosztów sądowych przy miesięcznym dochodzie rodziny około 2000 złotych (dwa tysiące) jest w jego przypadku niemożliwe i byłoby równoznaczne z pozbawieniem jego rodziny środków do życia, a ponadto wymagałoby zaciągnięcia pożyczki, której spłacenie wydaje się być niemożliwe, a na pewno bardzo utrudnione.
Postanowieniem z dnia 1 kwietnia 2010 r. (sygn. akt II SA/Ol 969/09) Referendarz sądowy w Wojewódzkim Sądzie Administracyjnym w Olsztynie odmówił przyznania I. Ż. prawa pomocy. W obszernym uzasadnieniu Referendarz sądowy stwierdził, że po przeanalizowaniu wszystkich zebranych w poszczególnych aktach spraw I. Ż. pism dotyczących jego sytuacji rodzinnej i majątkowej, oświadczeń, wniosków i odpowiedzi na wezwania nie jest w stanie precyzyjnie określić stanu jego posiadania, a także ponoszonych wydatków. Brak przedłożenia przez wnioskodawcę, mimo wezwania w innych sprawach z tego okresu, wszystkich dokumentów źródłowych, jak również złożenie oświadczeń, które nie są ze sobą zgodne lub pozostają w sprzeczności, uniemożliwia ocenę rzeczywistej sytuacji majątkowej i możliwości płatniczych strony i jego rodziny. Tym samym nie jest możliwe jednoznaczne stwierdzenie, czy nie jest on w stanie ponieść kosztów postępowania sądowego w tej sprawie. Referendarz podkreślił, że oświadczenia strony, które budzą wątpliwości, nie mogą stanowić podstawy przyznania prawa pomocy w jakimkolwiek zakresie. Prawo pomocy jest bowiem instytucją wyjątkową i jako takie powinno być stosowane tylko w stosunku do osób, które w sposób nie budzący wątpliwości wykazały, że spełniają przesłanki do jego otrzymania.