Zażalenie na postanowienie WSA w Poznaniu w sprawie ze skargi na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania nazw ulicom
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Maciej Dybowski po rozpoznaniu w dniu 5 lipca 2013 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia T. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 24 maja 2013 r., sygn. akt IIISA/Po 218/13 o odmowie przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi T. P. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie nadania nazw ulicom postanawia oddalić zażalenie

Uzasadnienie strona 1/3

Postanowieniem z dnia 24 maja 2013 r., sygn. akt III SA/Po 218/13 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił T. P. przyznania prawa pomocy w zakresie częściowym w sprawie ze skargi T. P. na uchwałę Rady Gminy S. z dnia [...] r. nr [...] w przedmiocie zadania nazw ulicom.

W uzasadnieniu Sąd I instancji wskazał, że T. P. (dalej skarżący) wystąpił o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów sądowych. We wniosku, w rubryce stan rodzinny, wskazał, że ma 66 lat i utrzymuje się samodzielnie. Jedynym jego źródłem dochodu jest emerytura (625,61 zł). Koszty utrzymania koniecznego określił na kwotę 1.580 zł i zaznaczył, że systematycznie korzysta z pomocy rodziny. Zaznaczył, że jest radnym gminnym. Otrzymuje dietę radnego (około 500-700 zł miesięcznie), lecz podkreślił, że to świadczenie nie jest dochodem, a przychodem przeznaczanym na sprawowanie funkcji radnego. Skarżący podniósł także, że z tytułu różnych postępowań sądowych (administracyjny i cywilnych) obowiązany był uiści, z pożyczonych środków finansowych, łącznie kwotę 1.950 zł. Obecnie jest obowiązany do zwrotu tej kwoty. Posiada nieruchomość - działkę gruntu o pow. 100 m², określoną przez skarżącego jako siedlisko.

Wyjaśnił również, że dieta radnego nie jest dla niego dochodem, bo jak wskazał "więcej wydaje na pełnienie tej funkcji niż otrzymuje z tytułu diety". Nadto jak zaznaczył ponosi duże koszty z tytułu prowadzenia sporów sądowych związanych z pełnieniem funkcji radnego, a w przeszłości funkcji Przewodniczącego Rady Nadzorczej [...]. Oświadczył, że zamieszkuje w lokalu użyczonym i wydzielonym urzędowo. Z żoną pozostaje w formalnej separacji. Różnicę między wysokością kosztów utrzymania koniecznego, a wysokością deklarowanych dochodów, pokrywa z pomocy otrzymywanej od dzieci.

Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że oświadczenie majątkowe skarżącego nie spełnia warunków określonych w art. 246 § 1 pkt 1 i 2, a przez to budzi wątpliwości. Nie wykazał bowiem, by prowadził samodzielne i odrębne gospodarstwo domowe. Dokumenty zgromadzone w aktach sprawy wskazują, że zamieszkuje pod jednym adresem, co najmniej, z żoną i synem G. P. Powyższe wynika z załączonego do skargi wniosku o niepodejmowanie uchwały w sprawie nadania nazw ulicom (k. 8-10 akt sądowych), ze zwrotnego potwierdzenie doręczenia korespondencji (k. 62 akt sądowych) i pisma G. P. z 22 marca 2013 r. (k. 63 akt sądowych). Zgodnie z Centralną Ewidencją i Informacją o Działalności Gospodarczej (k. 60 akt sądowych), pod adresem wskazanym jako miejsce zamieszkania wnioskodawcy, działalność gospodarczą prowadziła D. P.

Oświadczenie majątkowe skarżącego odnośnie stanu rodzinnego, zdaniem Sądu I instancji jest niewiarygodne i nie może stanowić podstawy faktycznej orzeczenia sądowego o przyznaniu prawa pomocy. Nie udokumentował wysokości osiąganych przychodów, źródeł finansowania kosztów utrzymania koniecznego ani tytułu prawnego do zajmowanej nieruchomości.

Strona 1/3