Sąd wskazał jednak, iż w okolicznościach przedmiotowej sprawy, skarżąca nie wykazała braku winy w uchybieniu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Sąd podniósł, iż w rozpoznawanej sprawie skarżąca twierdzi, że była przekonana, iż termin do wniesienia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi rozpoczął swój bieg dopiero po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie o odrzuceniu skargi. Uchybienie terminu do złożenia wniosku wynika więc, w ocenie Sądu, z błędnej interpretacji prawa, co nie jest okolicznością obiektywnie usprawiedliwiającą opóźnienie. Takie rozumowanie, zdaniem Sądu, nie ma żadnego uzasadnienia w przepisach prawa.
Podkreślając, iż skarżąca nie uprawdopodobniła okoliczności wskazujących na brak winy w uchybieniu terminu do wniesienia skargi, Sąd odmówił uwzględnienia wniosku skarżącej.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniosła K. B., zarzucając mu naruszenie art. 87 i 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.) - dalej p.p.s.a., w zw. z art. 6 p.p.s.a. poprzez błędne przyjęcie, że w okolicznościach tej sprawy brak jest przesłanek uzasadniających uznanie za usprawiedliwiony wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi.
Wskazując na powyższe, skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonego postanowienia w całości.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zaskarżone postanowienie podlega uchyleniu, jednak z innych przyczyn niż podniesione w zażaleniu.
Stosownie do art. 86 § 1 p.p.s.a., jeżeli strona nie dokonała w terminie czynności w postępowaniu sądowym bez swej winy, sąd na jej wniosek postanowi przywrócenie terminu. Tryb złożenia wniosku reguluje art. 87 p.p.s.a. Zgodnie z § 1 tego przepisu, pismo z wnioskiem o przywrócenie terminu wnosi się do sądu, w którym czynność miała być dokonana, w ciągu 7 dni od czasu ustania przyczyny uchybienia terminu. Natomiast § 2 powołanego przepisu stanowi, iż w piśmie tym należy uprawdopodobnić okoliczności wskazujące na brak winy w uchybieniu terminu. Zgodnie z § 3 tego przepisu, wniosek o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania są przedmiotem skargi.
Przedmiotem rozpoznania Sądu powinien być wniosek skarżącej o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W sentencji zaskarżonego postanowienia Sąd wskazuje, iż na posiedzeniu niejawnym rozpoznawał sprawę z wniosku K. B. o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, już jednak w rozstrzygnięciu stwierdza, iż odmawia przywrócenia terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Czyni to sentencję zaskarżonego postanowienia wewnętrznie sprzeczną i uniemożliwia określenie przedmiotu rozważań Sądu.