Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. S. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 24 stycznia 2006 r., sygn. akt VI SA/Wa 1092/05 odrzucające skargę kasacyjną J. S. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 5 lipca 2005 r. odrzucającego skargę J. S. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 11 stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania postanawia oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 5 lipca 2005 r. odrzucił skargę J. S. na postanowienie Komendanta Głównego Policji z dnia 11 stycznia 2005 r. Nr [...] w przedmiocie stwierdzenia uchybienia terminu do wniesienia odwołania od decyzji Komendanta Wojewódzkiego Policji w Lublinie z dnia 6 września 2004 r. Nr [...] cofającej pozwolenie na broń gazową wobec uchybienia terminowi do wniesienia skargi. Powyższe postanowienie doręczono skarżącemu w dniu 27 lipca 2005 r.
Skarżący pismem z dnia 6 lipca 2005 r. wniósł o przyznanie mu prawa pomocy w zakresie całkowitym.
Postanowieniem z dnia 6 października 2005 r. Sąd zwolnił skarżącego od kosztów sądowych i ustanowił dla niego adwokata. Pismem z dnia 25 listopada 2005 r. Okręgowa Rada Adwokacka w Warszawie wyznaczyła dla skarżącego pełnomocnika w osobie adwokata D. W..
W dniu 29 grudnia 2005 r. pełnomocnik skarżącego złożył skargę kasacyjną od postanowienia Sądu z dnia 5 lipca 2005 r., wskazując w niej m. in., iż postanowienie Okręgowej Rady Adwokackiej o ustanowieniu go pełnomocnikiem skarżącego otrzymał w dniu 30 listopada 2005 r.
Postanowieniem z dnia 24 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił w/w skargę kasacyjną J. S.. W uzasadnieniu postanowienia Sąd wskazał, że stosownie do art. 177 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) skargę kasacyjną wnosi się do sądu, który wydał zaskarżony wyrok lub postanowienie w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia stronie odpisu orzeczenia uzasadnienia. Mając zatem na uwadze to, że postanowienie Sądu z dnia 5 lipca 2005 r. odrzucające skargę doręczono stronie w dniu 27 lipca 2005 r., termin do złożenia skargi kasacyjnej w niniejszej sprawie upłynął w dniu 26 sierpnia 2005 r., zaś pełnomocnik skarżącego złożył skargę kasacyjną w dniu 29 grudnia 2005 r., a wiec po upływie terminu do jej złożenia. Sąd wskazał, że do skargi kasacyjnej nie został dołączony wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia. Jednocześnie, powołując się na stanowisko przyjęte w judykaturze, Sąd podkreślił, iż samo ustanowienie pełnomocnika po upływie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej nie jest równoznaczne z przywróceniem terminu do jej wniesienia. W związku z powyższym, postanowieniem z dnia 24 stycznia 2006 r., stosownie do art. 178 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Sąd odrzucił skargę kasacyjną jako wniesioną po upływie terminu.
Na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie pełnomocnik J. S. złożył w dniu 7 lutego 2006 r. zażalenie zaskarżając je w całości. W uzasadnieniu pełnomocnik skarżącego przyznał, że wprawdzie w skardze kasacyjnej brak jest wyraźnego stwierdzenia, że zawiera ona wniosek o przywrócenie terminu do jej wniesienia, jednak w petitum tej skargi wyjaśniono dlaczego została ona złożona po upływie terminu. Jak bowiem wskazał pełnomocnik skarżącego, w skardze kasacyjnej zawarta była informacja, że postanowienie o wyznaczeniu go pełnomocnikiem strony otrzymał on w dniu 30 listopada 2005 r., a pełnomocnictwo konieczne do złożenia w/w skargi otrzymał w dniu 29 grudnia 2005 r. Dodatkowo podniósł, że złożenie skargi kasacyjnej ze wskazaniem terminu, w którym otrzymał zawiadomienie, iż jest wyznaczony do złożenia tej skargi powinno uzasadniać dopuszczenie skargi kasacyjnej do merytorycznego rozpoznania, ponieważ przekroczenie terminu przez skarżącego było niezawinione przez niego, a przyczyny uchybienia tego terminu były Sądowi znane i związane z przyznaniem skarżącemu przez ten Sąd pomocy prawnej. W ocenie pełnomocnika strony, właściwe w tej sytuacji byłoby obliczenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej od momentu, gdy dowiedział się on o ustanowieniu go tym pełnomocnikiem. Natomiast składanie osobnego wniosku o przywrócenie terminu do złożenia skargi kasacyjnej, uznać należy za zbędne, gdyż samo złożenie tej skargi wskazywało, zdaniem pełnomocnika skarżącego, na konieczność przywrócenia terminu.