Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 12 kwietnia 2006 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie z dnia 30 stycznia 2006 r., sygn. akt II SA/Kr 467/05 pozostawiające bez rozpoznania wniosek o przyznanie prawa pomocy w sprawie ze skargi K. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 2 marca 2005 r., Nr [...] w przedmiocie przekazania wniosku według właściwości postanawia oddalić zażalenie
W dniu 5 maja 2005 r. A. K. złożył w imieniu K. W. wniosek o przyznanie prawa pomocy w zakresie zwolnienia od kosztów i ustanowienia adwokata w sprawie ze skargi K. W. na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Krakowie z dnia 2 marca 2005 r. Nr Kol. Odw. 3907/A/)s/1218/Po w przedmiocie przekazania wniosku według właściwości.
Pismem z dnia 24 maja 2005 r. skarżąca została wezwana, pod rygorem pozostawienia wniosku o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania, do uzupełnienia w terminie 7 dni w/w wniosku poprzez podpisanie urzędowego formularza tego wniosku oraz wyjaśnienie gdzie obecnie zamieszkuje, czyją własność stanowi nieruchomość, w której zamieszkuje, czy prowadzi gospodarstwo rolne, czym zajmują się jej pełnoletnie dzieci. Ponadto skarżąca została zobowiązana do złożenia stosownych dokumentów potwierdzających jej wyjaśnienia. Wezwanie zostało doręczone w dniu 30 maja 2005 r. Skarżąca nie uzupełniła w/w wniosku.
Zarządzeniem referendarza sądowego z dnia 14 października 2005 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie, wobec nieuzupełnienia braków wniosku skarżącej o przyznanie prawa pomocy, pozostawił ten wniosek bez rozpoznania.
Zarządzenie to zostało następnie zakwestionowane przez skarżącą poprzez wniesienie sprzeciwu, co spowodowało utratę jego mocy.
Postanowieniem z dnia 30 stycznia 2006 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie pozostawił wniosek o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania. W uzasadnieniu tego postanowienia Sąd wskazał, że stosownie do art. 246 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej w zakresie całkowitym następuje, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania, zaś przyznanie prawa pomocy w zakresie częściowym następuje, gdy strona wykaże, że nie jest w stanie ponieść pełnych kosztów postępowania, bez uszczerbku utrzymania koniecznego dla siebie i rodziny. Zgodnie natomiast z art. 257 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosek o przyznanie prawa pomocy, który nie został złożony na urzędowym formularzu lub którego braków strona nie uzupełniła w zakreślonym terminie, pozostawia się bez rozpoznania. W ocenie Sądu I instancji , taka właśnie sytuacja miała miejsce w niniejszej sprawie.
Skarżąca złożyła zażalenie na powyższe postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie wskazując, że Sąd niesłusznie odmówił jej przyznania prawa pomocy, bowiem ma ona na utrzymaniu czworo dzieci i odebrano jej rentę rolniczą.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma uzasadnionych podstaw. Stosownie do art. 252 § 2 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, wniosek o przyznanie prawa pomocy składa się na urzędowym formularzu według ustalonego wzoru. Ponadto, w myśl art. 255 powołanej ustawy, jeżeli oświadczenie strony zawarte we wniosku, o którym mowa w art. 252, okaże się niewystarczające do oceny jej rzeczywistego stanu majątkowego i możliwości płatniczych oraz stanu rodzinnego lub budzi wątpliwości, strona jest obowiązana złożyć na wezwanie, w zakreślonym terminie, dodatkowe oświadczenie lub przedłożyć dokumenty źródłowe dotyczące jej stanu majątkowego, dochodów lub stanu rodzinnego.
W niniejszej sprawie pomimo wezwania skarżącej do uzupełnienia wniosku o przyznanie prawa pomocy poprzez jego podpisanie oraz złożenie dodatkowych wyjaśnień i dokumentów potwierdzających sytuację materialną skarżącej, nie uzupełniła ona w/w wniosku.
Dodać należy, że skarżąca błędnie wskazuje w zażaleniu na zaskarżone postanowienie, jakoby Sąd odmówił jej przyznania prawa pomocy. Sąd, wobec nieuzupełnienia braków wniosku o przyznanie prawa pomocy nie mógł bowiem dokonać oceny sytuacji materialnej skarżącej, a tym samym nie mógł ani odmówić, ani przyznać jej prawa pomocy. Stosownie natomiast do art. 257 ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, w sytuacji, gdy strona nie uzupełni braków wniosku o przyznanie prawa pomocy, co miało miejsce w przedmiotowej sprawie, wniosek pozostawia się bez rozpoznania.
Wobec tego, w świetle powołanych przepisów oraz okoliczności sprawy, zaskarżone postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie pozostawiające wniosek skarżącej o przyznanie prawa pomocy bez rozpoznania nie narusza prawa.
Mając powyższe na uwadze Naczelny Sąd Administracyjny w oparciu o art. 184 z związku z art. 197 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.) postanowił zażalenie oddalić.