Zażalenie na postanowienie WSA w Białymstoku w sprawie w sprawie ze skargi J. W. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Hajnówce w przedmiocie nakazania rozbiórki zbiornika na gnojowicę
Sentencja

Dnia 8 maja 2012 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Sędzia NSA Marzenna Linska - Wawrzon po rozpoznaniu w dniu 8 maja 2012 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. W. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt II SAB/Bk 4/12, o odmowie wyłączenia Sędziego Małgorzaty Roleder od orzekania w sprawie w sprawie ze skargi J. W. na przewlekłość postępowania Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Hajnówce w przedmiocie nakazania rozbiórki zbiornika na gnojowicę postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/3

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 22 marca 2012 r., sygn. akt II SAB/Bk 492/11, po rozpoznaniu wniosku J. W., odmówił wyłączenia Sędziego Małgorzaty Roleder od orzekania w sprawie.

W uzasadnieniu swojego wniosku skarżąca podniosła, że sędzia powinien być wyłączony ze względu na podobieństwo przedmiotowej sprawy ze sprawą o sygn. akt II SAB/Bk 46/11 w zakresie punktu 2, tj. niestwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Podobnie w sprawie o sygn. II SAB/Bk 36/11 sędzia nie sprostowała mylnie użytego w sentencji postanowienia sformułowania "odrzucić skargę" w przedmiocie informacji publicznej, podczas gdy faktycznie chodziło o odrzucenie wniosku o rozpatrzenie skargi na podstawie kopii. Ponadto skarżąca podniosła, że sędzia Roleder uczestniczyła w składzie orzekającym w sprawie o sygn. II SAB/Bk 38/11, w której sentencji wyroku, podobnie jak w sprawie o sygn. akt II SAB/Bk 46/11, również istnieje punkt 2 o ww. treści. Ze względu na obawę, że w niniejszej sprawie także znajdzie się punkt 2 strona skarżąca stwierdziła, że wniosek o wyłączenie sędziego Roleder jest uzasadniony.

Sędzia WSA Małgorzata Roleder w złożonym w dniu 13 marca 2012 r. - oświadczeniu stwierdziła, że nie istnieją okoliczności tego rodzaju, które mogłyby wywołać uzasadnioną wątpliwość co do jej bezstronności w niniejszej sprawie.

W ocenie Sądu I instancji wniosek podlegał oddaleniu ponieważ okoliczność mogąca wywołać uzasadnioną wątpliwość co do bezstronności sędziego w danej sprawie musi być realna, a nie potencjalna. Nie jest zatem wystarczająca sama wątpliwość strony w tym zakresie, bądź wyłącznie utrata zaufania co do bezstronności sędziego. Nie ma znaczenia subiektywne przekonanie strony o braku bezstronności sędziego wyznaczonego do rozpoznawania sprawy. Orzeczenie w przedmiocie wyłączenia powinno być oparte o w pełni zobiektywizowane przesłanki dotyczące sprawy, w której wniosek został złożony. Ponadto uwzględnienia wniosku o wyłączenie sędziego nie uzasadnia nawet prowadzenie przez niego rozprawy z naruszeniem przepisów postępowania, czy też niewłaściwa postawa sędziego oraz wadliwe prowadzenie rozprawy w innej sprawie (postanowienie NSA z 22.12.2004 r., OZ 863/04, dostępne na http://orzeczenia.nsa.gov.pl).

Zdaniem Sądu I instancji argumentacja wniosku skarżącej nie wskazuje na istnienie po stronie sędziego Małgorzaty Roleder żadnej realnej okoliczności mogącej budzić uzasadnione wątpliwości co do jej bezstronności w tej konkretnej sprawie (art. 19 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm., dalej "p.p.s.a."). Strona nie podważyła skutecznie oświadczenia sędziego. Samo stwierdzenie skarżącej, że sędzia powinien być wyłączony ze względu na podobieństwo niniejszej sprawy ze sprawą o sygn. akt II SAB/Bk 46/11 czy ze sprawą o sygn. akt II SAB/Bk i 38/11 w zakresie punktu 2, tj. niestwierdzenia, że bezczynność miała miejsce z rażącym naruszeniem prawa nie może być podstawą wyłączenia sędziego. Zawarte w sentencjach ww. wyroków rozstrzygnięcie nie jest żadnym uchybieniem, lecz wypełnieniem dyspozycji art. 149 § 1 p.p.s.a, w którym ustawodawca zobowiązał sąd do tego, aby każdorazowo orzekając w przedmiocie bezczynności lub przewlekłego prowadzenia postępowania orzekał on również w przedmiocie tego, czy miały one miejsce z rażącym naruszeniem prawa. Rozstrzygnięcie składu orzekającego o tym, że bezczynność nie miała miejsca z rażącym naruszeniem prawa jest merytoryczną częścią wyroku, od którego służy skarga kasacyjna, jeżeli strona nie jest zadowolona z rozstrzygnięcia. Orzeczenia, zawartego w wyrokach innych spraw, nie można utożsamiać z przesłanką stanowiącą o bezstronności czy stronniczości sędziego, orzekającego w sprawie niniejszej.

Strona 1/3