Zażalenie od postanowienia WSA w Lublinie w sprawie ze skargi na decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych
Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Elżbieta Kremer po rozpoznaniu w 22 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia K. J. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Lublinie z dnia 25 lutego 2015 r., sygn. akt II SA/Lu 356/14 przyznającego prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata oraz oddalającego wniosek w zakresie żądania zwolnienia od kosztów sądowych w sprawie ze skargi K. J. na decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych postanawia: oddalić zażalenie.

Uzasadnienie strona 1/3

NSA postanowieniem z 12 sierpnia 2014 r., sygn. akt II OZ 825/14 oddalił zażalenie K. J. na postanowienie WSA w Lublinie z dnia 16 lipca 2014 r. sygn. akt II SA/Lu 356/14 przyznające prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez zwolnienie każdorazowo od opłat przekraczających kwotę 50 zł w sprawie ze skargi K. J. na decyzje Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych

Wyrokiem z dnia 29 stycznia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie oddalił skargę skarżącej na decyzję Lubelskiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Lublinie z dnia [...] marca 2014 r. nr [...] w przedmiocie nakazania wykonania określonych robót budowlanych.

Skarżąca w dniu [...] lutego 2015 r. na druku PPF wniosła o przyznanie prawa pomocy w zakresie całkowitym poprzez zwolnienie od kosztów sądowych oraz ustanowienie adwokata. Żądanie przyznania prawa pomocy uzasadniła tym, że prowadzi wspólne gospodarstwo domowe wraz z mężem, z którym zamieszkuje w domu o powierzchni 66,50 m2 i utrzymuje się z renty męża w kwocie 813,75 złotych brutto oraz swojej renty w kwocie 844 złotych brutto. Łączny miesięczny dochód gospodarstwa domowego skarżącej wynosi 1657,75 złotych brutto. Dodatkowo uzasadniając wniosek wskazała, że otrzymuje świadczenie w wysokości 728, 45 zł miesięcznie. Skarżąca posiada ponadto nieruchomość rolną o powierzchni 1,13 ha i budynek gospodarczy. W oświadczeniu z dnia 18 maja 2014 r. złożonym na wcześniejszym etapie postępowania sądowego skarżąca wymieniła rodzaj ponoszonych kosztów utrzymania koniecznego. Wynika z niego, że koszty leczenia wynoszą miesięcznie 300 złotych, koszty zużycia energii elektrycznej, wody, wywozu śmieci, zużycia gazu wynoszą miesięcznie 600 zł, a na wyżywienie skarżącej i jej męża pozostaje miesięcznie kwota 600 zł.

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Lublinie zaskarżonym postanowieniem przyznał skarżącej prawo pomocy w zakresie częściowym poprzez ustanowienie adwokata, oddalając wniosek w pozostałym zakresie. Sąd wskazał, że sytuacja majątkowa skarżącej nie uzasadnia całkowitego zwolnienia jej od kosztów sądowych.

Od tego postanowienia skarżąca wniosła zażalenie, wskazując m.in. na błędne ustalenie przez sąd stanu faktycznego, gdyż w uzasadnieniu postanowienia wskazano na kwotę 728,45 zł świadczenia pielęgnacyjnego, o którym nie wspomniała we wniosku o przyznanie prawa pomocy. Obliczanie możliwości zaspokojenia potrzeb życiowych nie powinno obejmować dochodów jej męża. Odmowa przyznania jej całkowitego zwolnienia godzi w prawo do sądu.

Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.

Rozpatrując niniejszą sprawę przede wszystkim należy wskazać, że prawo pomocy jest instytucją wyjątkową, a co za tym idzie przesłanki jego przyznania muszą być interpretowane ściśle.

Zgodnie z art. 246 § 1 p.p.s.a. przyznanie prawa pomocy osobie fizycznej następuje w zakresie całkowitym, gdy osoba ta wykaże, że nie jest w stanie ponieść jakichkolwiek kosztów postępowania.

Strona 1/3