Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 15 marca 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. T. od postanowienia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 27 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Wa 819/16 odmawiającego przywrócenia terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi J. T. na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej postanawia: oddalić zażalenie
Postanowieniem z dnia 27 grudnia 2016 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, sygn. akt II SA/Wa 819/16, po rozpoznaniu wniosku J. T. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie z jego skargi na decyzję Komendanta Głównego Policji z dnia [...] marca 2016 r., nr [...] w przedmiocie odmowy wydania pozwolenia na broń palną bojową do ochrony osobistej, odmówił przywrócenia terminu do wniesienia skargi.
Sąd wskazał, że zaskarżona decyzja została odebrana przez żonę skarżącego w dniu 11 marca 2016 r. co potwierdza zwrotne potwierdzenie odbioru znajdujące się w aktach administracyjnych sprawy. Skarżący złożył skargę w dniu 12 kwietnia 2016 r.
Fakty te potwierdził także sam skarżący w złożonym przez siebie wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. W uzasadnieniu tego wniosku wskazano ponadto, że skarżący był na miesięcznym wyjeździe, w swojej rodzinnej miejscowości, gdzie opiekował się rodzicami. Korespondencję żona przekazała mu dopiero po jego powrocie w dniu 7 kwietnia 2016 r. Wtedy udał się do prawnika i wysłał skargę tak szybko, jak było to możliwe tj. 12 kwietnia 2016 r.
Mając powyższe na uwadze oraz treść art. 86 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jednolity Dz. U. z 2016 r., poz. 718 ze zm., dalej jako P.p.s.a.) i art. 87 § 1 -4 P.p.s.a. Sąd stwierdził, że okoliczności wskazane przez skarżącego nie uprawdopodabniają braku jego winy w uchybieniu terminu. Sąd zaznaczył, że kryterium braku winy, jako przesłanka przywrócenia terminu, wiąże się z obowiązkiem szczególnej staranności przy dokonywaniu czynności procesowej. Przez brak winy, o jakim mowa w art. 86 § 1 P.p.s.a., należy rozumieć sytuacje, w których z przyczyn obiektywnie niezależnych, nawet przy zachowaniu najwyższej staranności skarżący nie miał możliwości dochowania ustawowego terminu. Przy ocenie winy lub jej braku w uchybieniu terminowi do dokonania czynności procesowej należy brać pod rozwagę nie tylko okoliczności, które uniemożliwiły stronie dokonanie tej czynności w terminie, ale także okoliczności świadczące o podjęciu lub niepodjęciu działań mających na celu zabezpieczenie się w dotrzymaniu terminu.
Sąd stwierdził, że postępowanie administracyjne w rozpoznawanej sprawie toczyło się od lipca 2015 r. W postępowaniu tym skarżący brał czynny udział, w tym złożył w dniu 27 stycznia 2016 r. odwołanie od decyzji organu I instancji i oczekiwał na jego rozpatrzenie. Zatem uznać należało, że skarżący mając na uwadze toczące się postępowanie administracyjne oraz swoją długą nieobecność w miejscu zamieszkania mógł ustanowić pełnomocnika, który działałby w jego imieniu, ewentualnie poinformować organ o swojej nieobecności i niemożności odbioru korespondencji. Niedokonanie tych czynności należy potraktować jako niedochowanie staranności w prowadzeniu własnych spraw. W związku z powyższym Sąd w oparciu o art. 86 § 1 P.p.s.a. odmówił uwzględnienia przedmiotowego wniosku.
Zażalenie na powyższe postanowienie wniósł skarżący, zaskarżając je w całości i domagając się jego uchylenia.