Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Gliniecki po rozpoznaniu w dniu 10 kwietnia 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. P. i D. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 16 grudnia 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 2517/13 odrzucające zażalenie J. P. i D. P. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 17 listopada 2014 r. sygn. akt VII SA/Wa 2517/13 o odrzuceniu skargi kasacyjnej J. P. i D. P. w sprawie ze skargi J. P. i D. P. na decyzję Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia [...] r. znak: [...] w przedmiocie odmowy wstrzymania egzekucji administracyjnej postanawia: oddalić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie postanowieniem z dnia 17 listopada 2014 r. odrzucił skargę kasacyjną J. P. i D. P. z powodu jej osobistego sporządzenia przez stronę skarżącą. Strona została pouczona, że na wymienione postanowienie przysługuje zażalenie oraz, że takie zażalenie powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. W ustawowym terminie J. P. i D. P. złożyli zażalenie na postanowienie z dnia 17 listopada 2014 r., które zostało sporządzone przez nich osobiście.
Postanowieniem z dnia 16 grudnia 2014 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił zażalenie J. P. i D. P. na postanowienie tego Sądu z dnia 17 listopada 2014 r.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd podniósł, że z powodu niezachowania przymusu adwokacko-radcowskiego przy sporządzaniu zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną, zażalenie takie podlega odrzuceniu.
Zażalenie na powyższe postanowienie wnieśli J. P. i D. P., podnosząc, że przedmiotowe postanowienie pozbawia ich prawa do sądu oraz uniemożliwia im dochodzenie swoich praw.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie ma usprawiedliwionych podstaw, dlatego podlega oddaleniu. W myśl art. 194 § 4 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r.- Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (DZ. U. z 2012 r. poz. 270 ze zm.)- dalej p.p.s.a. zażalenie, którego przedmiotem jest odrzucenie skargi kasacyjnej, powinno być sporządzone przez adwokata lub radcę prawnego. Powyższego wymogu nie stosuje się, jeżeli takie zażalenie sporządza sędzia, prokurator, notariusz, radca prawny Prokuratorii Generalnej Skarbu Państwa albo profesor lub doktor habilitowany nauk prawnych będący stroną, jej przedstawicielem lub pełnomocnikiem albo jeżeli zażalenie takie wnosi prokurator, Rzecznik Praw Obywatelskich lub Rzecznik Praw Dziecka (art. 175 § 2 w zw. z art. 194 § 4 p.p.s.a.). Ponadto w sprawach wskazanych w art. 175 § 3 p.p.s.a. zażalenie takie może sporządzić także doradca podatkowy i rzecznik patentowy. Wymóg ten ma na celu zapewnienie zażaleniu odpowiedniego poziomu merytorycznego i formalnego, gdyż temu środkowi odwoławczemu, jak i skardze kasacyjnej, stawia się wysokie wymagania formalne, których niezachowanie grozi odrzuceniem pisma bez merytorycznego rozpoznania.
W orzecznictwie wskazuje się, że obowiązek ustanowiony art. 194 § 4 p.p.s.a. ma charakter bezwzględny, co oznacza, że żadne szczególne okoliczności nie uprawniają strony do osobistego sporządzenia zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną (por. postanowienie NSA z dnia 25 października 2011 r. sygn. akt II OZ 970/11; postanowienie NSA z 7 maja 2014 r. sygn. akt II FZ 543/14). Wskazać należy także, że niesporządzenie zażalenia na postanowienie odrzucające skargę kasacyjną przez adwokata, radcę prawnego lub podmioty wskazane w art. 175 § 2 lub 3 jest brakiem nieusuwalnym (por. postanowienie NSA z 8 grudnia 2004 r., OZ 713/04), co oznacza, że nie podlega ono konwalidacji w trybie art. 49 p.p.s.a.
W rozpoznawanej sprawie jest bezsporne, że strona skarżąca wniosła do WSA w Warszawie zażalenie na postanowienie tegoż Sądu odrzucające skargę kasacyjną, które to zażalenie nie było sporządzone przez profesjonalnego pełnomocnika wskazanego w art. 175 p.p.s.a. Tym samym wniesiony środek odwoławczy nie spełniał wymogu określonego przepisem art. 194 § 4 p.p.s.a. i konsekwentnie podlegał odrzuceniu jako niedopuszczalny.
Z powyższych przyczyn Naczelny Sąd Administracyjny na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a. orzekł, jak w sentencji postanowienia.