Dnia 25 lutego 2016 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 25 lutego 2016 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G. J. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 4 grudnia 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2708/15 o odrzuceniu wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. J. na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...] w przedmiocie planu zagospodarowania przestrzennego województwa mazowieckiego postanawia: oddalić zażalenie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 4 grudnia 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odrzucił wniosek G. J. o przywrócenie terminu do wniesienia skargi w sprawie ze skargi G. J. na uchwałę Sejmiku Województwa [...] z dnia [...] lipca 2014 r., nr [...], w przedmiocie planu zagospodarowania przestrzennego województwa mazowieckiego.
W uzasadnieniu postanowienia Sąd I instancji, wskazał, że postanowieniem z dnia 22 października 2015 r., sygn. akt IV SA/Wa 2708/15, odrzucił skargę G. J. wniesioną na ww. uchwałę. W dniu 10 listopada 2015 r. do tego Sądu wpłynęło zażalenie skarżącej na postanowienie z dnia 22 października 2015 r. wraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi (data nadania przesyłki 9 listopada 2015 r.).
Sąd, powołując się na treść art. 85, art. 86 § 1 i art. 88 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", oraz ugruntowane orzecznictwo sądowoadministracyjne (por. postanowienia NSA: z 25 maja 2004 r., FZ 61/04; z 17 grudnia 2009 r., I GZ 120/09; z 8 stycznia 2011 r., II OZ 1347/10), wskazał, że w rozpoznawanej sprawie skarżąca wniosła jednocześnie dwa środki prawne. Jednak czynności procesowe, polegające na równoczesnym złożeniu środka zaskarżenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi procesowemu i wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności, wykluczają się wzajemnie zarówno z powodu konkurencyjności zawartych w nich wniosków zmierzających do wywołania przeciwstawnych skutków procesowych, ale i sprzeczności wewnętrznej ich podstaw. Taka właśnie sytuacja wystąpiła w rozpoznawanej sprawie. W terminie otwartym do zaskarżenia postanowienia o odrzuceniu skargi ze względu na uchybienie terminu do jej wniesienia skarżąca wystąpiła zarówno z zażaleniem przeciwko postanowieniu odrzucającemu skargę oraz z wnioskiem o przywrócenie terminu do wniesienia skargi, opierając jego żądanie o tezę, że naruszenia terminu nie było, a skarga została wniesiona przez skarżącą w terminie. Wniesienie zażalenia stworzyło procesową przeszkodę dla merytorycznego rozpoznania wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi.
Zażalenie na ww. postanowienie złożyła G. J., podnosząc, że skargę wniosła w terminie, tj. w dniu 5 sierpnia 2015 r., wysyłając ją do organu e-mail’em.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Naczelny Sąd Administracyjny podziela pogląd Sądu I instancji o kolizji środków prawnych wymienionych w art. 86 i n. p.p.s.a. (wniosek o przywrócenie terminu) oraz art. 173 § 1 w związku z art. 58 § 1 pkt 2 tej ustawy (zażalenie). Za ukształtowany w orzecznictwie sądowoadministracyjnym uznać należy pogląd, że czynności procesowe polegające na równoczesnym złożeniu środka zaskarżenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi procesowemu i wniosku o przywrócenie terminu do dokonania czynności wykluczają się wzajemnie zarówno z powodu konkurencyjności zawartych w nich wniosków, zmierzających do wywołania przeciwstawnych skutków procesowych, jak i sprzeczności wewnętrznej ich podstaw. Co do zasady wniosek o przywrócenie terminu powinien być oparty na twierdzeniu, że do uchybienia terminowi doszło, jednakże nastąpiło to bez winy strony, która w takim wniosku wskazuje przyczyny usprawiedliwiające to uchybienie. Natomiast środek zaskarżenia od orzeczenia wydanego na skutek uchybienia przez stronę terminowi do dokonania czynności procesowej powinien być oparty na przeciwnym twierdzeniu, że do uchybienia nie doszło, a sąd zajął w tej kwestii błędne stanowisko. W tej zaś sprawie argumentacja zawarta przez skarżącą we wniosku o przywrócenie terminu zmierza wyłącznie do wykazania, że nie uchybiła terminowi do wniesienia skargi. Potwierdza to właśnie wystąpienie owej kolizyjności dwóch rożnych środków procesowych w okolicznościach niniejszej sprawy. Dodatkowym argumentem jest również to, że w sytuacji, gdy strona złożyła zażalenie od postanowienia o odrzuceniu skargi, początek biegu terminu do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi wyznaczać będzie data doręczenia orzeczenia rozstrzygającego w przedmiocie zażalenia. Do tego czasu nie jest bowiem przesądzone to, czy skarga została wniesiona po terminie.
W okolicznościach tej sprawy dopiero po oddaleniu przez Naczelny Sąd Administracyjny zażalenia G. J. od postanowienia Sądu I instancji o odrzuceniu skargi (sprawa o sygn. akt II OZ 196/16) i doręczeniu rozstrzygnięcia w tym przedmiocie skarżącej będzie przysługiwał 7-dniowy termin do złożenia wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi. Wniosek ten powinien zawierać wskazanie nadzwyczajnej (niedającej się przezwyciężyć) przeszkody, która zaistniała w trakcie biegu 30-dniowego terminu do wniesienia skargi, a tym samym uniemożliwiła terminowe wniesienie skargi.
Wobec tego wniosek o przywrócenie terminu złożony równocześnie (bo w tym samym dniu) z zażaleniem podlega odrzuceniu jako przedwczesny, a tym samym niedopuszczalny w rozumieniu art. 88 p.p.s.a.
Z tych względów, na podstawie art. 184 w zw. z art. 197 § 2 p.p.s.a., Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w postanowieniu.