Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Grzegorz Czerwiński po rozpoznaniu w dniu 7 listopada 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia S. K. na zarządzenie Przewodniczącego Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1642/14 wzywające do uiszczenia wpisu sądowego od skargi S. K. na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...], znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki obiektu budowlanego postanawia: oddalić zażalenie
S. K., reprezentowany przez G. K. (dalej jako skarżący), w piśmie z dnia [...] lipca 2014 r. złożył skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie na decyzję Mazowieckiego Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] czerwca 2014 r., nr [...], znak: [...], utrzymującą w mocy decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ostrowi Mazowieckiej z dnia [...] kwietnia 2014 r., nr [...], znak: [...], nakazującą L., G., S., K., T., E. K. rozbiórkę wolnostojącego obiektu gospodarczego usytuowanego na działce nr ew. [...], położonej przy P. [...] w Ostrowi Mazowieckiej.
Zarządzeniem Przewodniczącego Wydziału VII Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2014 r., sygn. akt VII SA/Wa 1642/14 wezwano skarżącego do uiszczenia wpisu sądowego od skargi w kwocie 500 zł, stosownie do treści § 2 ust. 3 pkt 1 rozporządzenia Rady Ministrów z 16 grudnia 2003 r. w sprawie wysokości oraz szczegółowych zasad pobierania wpisu w postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. nr 221, poz. 2193, z późn. zm. - dalej jako rozporządzenie).
Skarżący w piśmie z dnia 18 września 2014 r. wniósł zażalenie na w.w. zarządzenie Przewodniczącego Wydziału, wnosząc o jego uchylenie. W treści uzasadnienia stwierdził, ze jest ono błędne. Zdaniem skarżącego podstawą prawną określenia wysokości wpisu sądowego w niniejszej sprawie dotyczącej, jak twierdzi skarżący, nieruchomości powinien być przepis § 2 ust. 3 pkt 5 rozporządzenia. Ponadto zaznaczył, że ze względu na swoją sytuacje bytową i finansową nie jest w stanie uiścić wpisu ani ponieść innych kosztów postępowania sądowego.
W związku z treścią uzasadnienia zażalenia Przewodniczący Wydziału zwrócił się do pełnomocnika skarżącego o wyjaśnienie, czy skarżący wnioskuje o przyznanie prawa pomocy poprzez zwolnienie z obowiązku ponoszenia kosztów postępowania sądowego. Jednocześnie Przewodniczący poinformował skarżącego, że w przypadku braku odpowiedzi w wyznaczonym do tego terminie, jego pismo z 18 września 2014 r. zostanie potraktowane wyłącznie jako zażalenie na zarządzenie z dnia 8 września 2014 r. Pismo to zostało odebrane przez pełnomocnika skarżącego w dniu 29 września 2014 r. i nie udzielono na nie jakiejkolwiek odpowiedzi.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Stosownie do art. 214 § 1 Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi ( Dz. U. z 2012 r., poz. 270) - dalej P.p.s.a., jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do uiszczenia kosztów sądowych obowiązany jest ten, kto wnosi do sądu pismo podlegające opłacie. Pismo wnoszone przez kilka osób, których uprawnienia lub obowiązki związane z przedmiotem zaskarżenia są wspólne, podlega jednej opłacie. W przeciwnym razie każda z tych osób uiszcza opłatę oddzielnie stosownie do swojego uprawnienia lub obowiązku (art. 214 § 2 P.p.s.a.)
Zgodnie z art. 220 § 1 i 3 P.p.s.a. Sąd nie podejmuje żadnej czynności na skutek pisma, od którego nie zostanie uiszczona należna opłata. W tym przypadku przewodniczący wzywa wnoszącego skargę, aby w terminie siedmiu dni od dnia doręczenia odpisu zarządzenia o wezwaniu do uiszczenia wpisu, uiścił opłatę pod rygorem odrzucenia skargi.