Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Jerzy Krupiński po rozpoznaniu w dniu 16 listopada 2007 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia J. B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 13 września 2007 r., sygn. akt II SO/Bk 12/07 o oddaleniu wniosku J. B. o wymierzenie grzywny Dyrektorowi Samodzielnego Publicznego [...] Zakładu Opieki Zdrowotnej im. [...] w C. z tytułu nieprzekazania do Sądu akt administracyjnych i odpowiedzi na skargę w sprawie o sygn. akt II SAB/Bk 10/07 postanawia: odrzucić zażalenie
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku postanowieniem z dnia 13 września 2007 r. oddalił wniosek J. B. o wymierzenie Dyrektorowi Samodzielnego Publicznego [...] Zakładu Opieki Zdrowotnej im. [...] w C. grzywny w trybie art. 55 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.". W uzasadnieniu Sąd wskazał, że wymierzenie organowi grzywny w warunkach niniejszej sprawy nie jest uzasadnione, bowiem organ przekazał akta sprawy wraz z odpowiedzią na skargę w sprawie o sygn. akt II SAB/Bk 10/07 w terminie przewidzianym w art. 54 § 2 p.p.s.a. W ocenie Sądu okoliczność przesłania do Sądu przez organ niewłaściwych dokumentów, tj. dokumentacji dotyczącej niewykonania wyroku Sądu z dnia 14 grudnia 2006 r. w sprawie o sygn. akt II SAB/BK 50/06 wynikała z oczywistej omyłki i nie spowodowała przewlekłości postępowania sądowego, pozostała także bez wpływu na prawidłowość rozpoznania sprawy. Sąd wskazał również, że skarżący wniósł skargę bezpośrednio do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, z pominięciem organu, którego skarga na bezczynność dotyczy i z uwagi na to niezachowany został tryb przewidziany w art. 54 § 1 p.p.s.a.
Na powyższe postanowienie zażalenie złożył J. B. wnosząc o jego uchylenie i wymierzenie organowi grzywny. Podniósł, że organ nie wywiązał się z nałożonych na niego obowiązków, nie nadesłał bowiem akt administracyjnych w terminie, natomiast brakującą dokumentację w tym zakresie dostarczył sam skarżący. J. B. wskazał również, że zachował tryb wniesienia skargi przewidziany w art. 54 § 1 p.p.s.a. Wywiódł także, że w niniejszej sprawie zachodzi nieważność postępowania spowodowana rozpoznaniem sprawy przez niewłaściwy skład orzekający.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Zażalenie podlega odrzuceniu jako niedopuszczalne.
Postępowanie o wymierzenie grzywny na podstawie art. 55 § 1 p.p.s.a. jest odrębnym postępowaniem, wszczynanym na wniosek skarżącego w przypadku nieprzekazania przez organ akt sprawy oraz odpowiedzi na skargę w terminie 30 dni od dnia jej wniesienia. Rozstrzygnięcie w tej sprawie następuje w formie postanowienia kończącego postępowanie. W myśl art. 173 § 1 p.p.s.a. od wydanego przez wojewódzki sąd administracyjny wyroku lub postanowienia kończącego postępowanie w sprawie przysługuje skarga kasacyjna do Naczelnego Sądu Administracyjnego, chyba że przepis szczególny stanowi inaczej. Postanowienie oddalające wniosek o wymierzenie grzywny jest zatem postanowieniem kończącym postępowanie, przysługuje więc od niego skarga kasacyjna, zaś wniesienie zażalenia jest niedopuszczalne (por. postanowienie NSA z dnia 5 lipca 2006 r., II OSK 1024/06 - ONSAiWSA z 2006 r., z. 6, poz. 156 - oraz z dnia 1 lutego 2006 r., I OZ 1328/05). Nie ma przy tym zastosowania art. 194 § 1 pkt 10 p.p.s.a. zgodnie, z którym na postanowienie wojewódzkiego sądu administracyjnego, którego przedmiotem jest ukaranie grzywną przysługuje zażalenie do Naczelnego Sądu Administracyjnego.
Podkreślenia wymaga, że w rozpoznawanej sprawie Naczelny Sąd Administracyjny nie mógł potraktować wniesionego zażalenia jako skargi kasacyjnej, ponieważ zażalenie to nie spełnia szczególnych wymagań ustawowych, jakim powinna odpowiadać skarga kasacyjna (art. 176 p.p.s.a.). Stosownie natomiast do art. 175 p.p.s.a., skarga kasacyjna winna być sporządzona przez adwokata lub radcę prawnego. Niezachowanie tego wymagania nie podlega zaś sanacji.
Wskazać należy również, że Sąd I instancji błędnie pouczył skarżącego o przysługującym mu uprawnieniu do wniesienia zażalenia na zaskarżone postanowienie. Powyższa okoliczność nie ma jednak wpływu na zgodność z prawem zaskarżonego orzeczenia. Może natomiast stanowić podstawę wniosku o przywrócenie terminu do wniesienia skargi kasacyjnej na postanowienie Sądu z dnia 13 września 2007 r.
W tym stanie rzeczy Naczelny Sąd Administracyjny, na podstawie art. 180 w związku z art. 178 i art. 197 § 2 orzekł jak w sentencji.