II OZ 112 /09 POSTANOWIENIE Dnia 10 lutego 2009 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący sędzia NSA Maria Czapska - Górnikiewicz po rozpoznaniu w dniu 10 lutego 2009 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia L. N. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z dnia 13 listopada 2008 r., sygn. akt II SA/Po 846/08 w zakresie odmowy wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji w sprawie ze skargi L. N. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu z dnia [...] lipca 2008 r. nr [...] w przedmiocie opłaty z tytułu wzrostu wartości nieruchomości postanawia uchylić zaskarżone postanowienie.
Zaskarżonym postanowieniem z dnia 13 listopada 2008 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu odmówił wstrzymania wykonania decyzji Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Poznaniu, utrzymującej w mocy decyzję Wójta Gminy C. z dnia [...] kwietnia 2008 r. o ustaleniu skarżącemu L. N. opłaty planistycznej w kwocie 5.070 złotych w związku ze sprzedażą działki nr [...] w K..
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia Wojewódzki Sąd Administracyjny wskazał, że pismem z dnia 22 października 2008 r. skarżący wniósł o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji, argumentując we wniosku, że przedmiotowa skarga jest jedną z 19 skarg wniesionych do Sądu, dotyczących opłat planistycznych z tytułu sprzedaży nieruchomości. Skarżącemu łącznie wymierzono opłaty w kwocie 95.564,70 złotych. Zdaniem skarżącego jednorazowa zapłata ww. kwoty spowoduje uszczerbek dla jego rodziny.
Zdaniem Sądu pierwszej instancji skarżący nie sprecyzował w wystarczający sposób na czym miałaby polegać znaczna szkoda lub trudne do odwrócenia skutki, będące przesłankami wstrzymania wykonania zaskarżonej decyzji, wymienione w art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153 poz. 1270 ze zm., dalej: p.p.s.a.), a które mogłyby powstać w wyniku wykonania zaskarżonego aktu. Okoliczność, że łączna kwota wynikająca z 19 decyzji przekracza kwotę 90.000 złotych jest niewystarczająca, zważywszy na fakt, że konieczność uiszczenia opłaty planistycznej stanowi konsekwencję dokonanej przez skarżącego sprzedaży nieruchomości, co łączy się z uzyskaną przez skarżącego korzyścią majątkową. W niniejszej sprawie opłata planistyczna wynosi niewiele ponad 5.000 złotych i jest konsekwencją sprzedaży w 2005 r. działki. Sąd stwierdził też, iż nie podano we wniosku, w jaki sposób wykonanie zaskarżonej decyzji wpłynie ujemnie na sytuację skarżącego i jego rodziny.
Na powyższe postanowienie skarżący złożył zażalenie, zaskarżając je w całości i zarzucając mu błędną wykładnię art. 61 § 3 p.p.s.a., polegającą w szczególności na dowolności w ocenie wniosku skarżącego. W uzasadnieniu zażalenia skarżący wskazał, że łączna wysokość zobowiązania nałożona skarżonymi decyzjami to 95.564,70 złotych, a fakt otrzymania pieniędzy w 2005 r. nie ma wpływu na stan majątkowy w 2008 r. W związku z powyższym skarżący wniósł o uchylenie skarżonego postanowienia i uwzględnienie jego wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie jest uzasadnione.
Zaskarżona decyzja utrzymuje w mocy decyzję organu pierwszej instancji ustalającą określoną opłatę planistyczną. Tego rodzaju charakter decyzji z reguły przesądza o występowaniu przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a. w postaci niebezpieczeństwa wyrządzenia znacznej szkody lub trudnych do odwrócenia skutków w przypadkach wykonania decyzji, która następnie zostałaby przez sąd administracyjny wzruszona. Nie oznacza to oczywiście konieczności uwzględnienia w każdej sprawie zawierającej rozstrzygnięcie o ustaleniu opłat, wniosku o wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji. Przepis art. 61 zawiera bowiem kryteria, od których uzależnione jest rozstrzygnięcie o wstrzymaniu wykonania zarówno przez sąd, jak i organ administracji odnoszące się do wszelkiego rodzaju decyzji lub postanowień. Decyzje określające wysokość opłat, które należy uiścić nie stanowią tu więc wyjątku. W związku z tym możliwe jest zarówno uwzględnienie, jak i oddalenie wniosku o wstrzymanie wykonania takiej decyzji.
Skoro jednak, jak wyżej zaznaczono, w sprawach, w których wydano taką decyzję, ze względu na jej charakter, przesłanki art. 61 § 3 p.p.s.a. z reguły występują, oddalenie wniosku o wstrzymanie wykonania, powinno być poprzedzone ustaleniami pozwalającymi na stwierdzenie, że nie występuje niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody ani też trudnych do odwrócenia skutków. Takich ustaleń zaskarżone postanowienie nie zawiera.
W sytuacji gdy, jak wskazał na to Sąd pierwszej instancji rozpatrywany wniosek pozbawiony był odpowiedniego uzasadnienia, to należało zwrócić się do strony skarżącej o uzupełnienie braku tego wniosku, przy jednoczesnym sprecyzowaniu rygorów w przypadku nie usunięcia tegoż uchybienia w terminie przez Sąd zakreślonym.
W tym stanie rzeczy zachodzi konieczność uchylenia zaskarżonego postanowienia i rozpatrzenia przez Sąd pierwszej instancji wniosku, przy uwzględnieniu wskazań wyżej przytoczonych.
Mając na uwadze powyższe okoliczności Naczelny Sąd Administracyjny orzekł jak w sentencji postanowienia na podstawie art. 185 § 1 w związku z art. 197 p.p.s.a.