Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Andrzej Jurkiewicz po rozpoznaniu w dniu 22 października 2014 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia Stowarzyszenia [...] z siedzibą w B. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 21 sierpnia 2014 r. sygn. akt IV SA/Wa 1503/14 o odmowie wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w B. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2014 r., nr [...] w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności postanawia: oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 21 sierpnia 2014 r., sygn. akt IV SA/Wa 1503/14, Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie, w sprawie ze skargi Stowarzyszenia [...] z siedzibą w B. na postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2014 r. w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, odmówił wstrzymania wykonania zaskarżonego postanowienia.
Postanowienie to zapadło w następującym stanie faktycznym i prawnym sprawy:
We wniosku, zawartym w skardze na zaskarżone postanowienie, skarżące Stowarzyszenie wniosło o wstrzymanie wykonania zakwestionowanego aktu argumentując, że wykonanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach przed rozpoznaniem odwołania może łączyć się z niebezpieczeństwem powstania szkody lub trudnych do odwrócenia skutków. Wykonanie nieostatecznej decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach, w sytuacji, gdy w obrocie prawnym znajduje się ostateczna decyzja o zezwoleniu na realizację inwestycji drogowej dla przedmiotowego przedsięwzięcia, wiąże się z możliwością wszczęcia postępowania naprawczego, które w konsekwencji może prowadzić nawet do rozbiórki części obiektu wybudowanego w oparciu o kwestionowaną decyzję. Zdaniem skarżącego wstrzymanie wykonania postanowienia konieczne jest z również z uwagi na realne zagrożenie poważnych i trudnych do odtworzenia strat przyrodniczych.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie uznał, że wniesiony wniosek nie zasługuje na uwzględnienie.
W uzasadnieniu Sąd przytoczył przepis art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tj. Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej w skrócie "P.p.s.a.", i wskazał, że - wbrew twierdzeniom skarżącego - zakwestionowane postanowienie nie może wywołać skutków o jakim mowa w tym przepisie. Ponadto zastosowanie instytucji wstrzymania wykonania nie może być poprzedzone oceną zasadności skargi, ponieważ takie działanie sądu, dokonywane w ramach posiedzenia niejawnego, oznaczałoby niedopuszczalną ocenę legalności zaskarżonego aktu.
Dalej Sąd wskazał, że przedmiotem skargi do Sądu i przedmiotem wniosku o wstrzymanie wykonania jest postanowienie Generalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] maja 2014 r., w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności decyzji z dnia [...] stycznia 2014 r. o środowiskowych uwarunkowaniach dla przedsięwzięcia pod nazwą "rozbudowa drogi krajowej nr 7 do parametrów drogi ekspresowej na odcinku od granicy województwa mazowieckiego do węzła drogowo - kolejowego w S.". Organy orzekające w niniejszej sprawie, podając przesłankę ważnego interesu społecznego, na podstawie art. 108 § 2 K.p.a., nadały decyzji Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska z dnia [...] stycznia 2014r. o środowiskowych uwarunkowaniach, rygor natychmiastowej wykonalności. Oznacza to, że organy orzekające w sprawie uznały, że ze względu na istotne okoliczności, uregulowane w art. 180 K.p.a., decyzja taka powinna zostać niezwłocznie wdrożona w życie. Ponadto Sąd podkreślił, że postanowienie w przedmiocie wstrzymania nie uzyskuje samodzielnego bytu prawnego - jest ściśle powiązane z decyzją, którą niezwłocznie wdraża w życie, bowiem w przypadku jej wyeliminowania z obiegu prawnego również takie postanowienie traci byt. Jednak, w ocenie Sądu, skoro organy orzekające w sprawie uznały, że istnieje możliwość nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności i taki rygor nadały, Sąd na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania nie może badać zasadności przesłanek, którymi się kierowały organy. Prowadziłoby to do niedopuszczalnego przedsądu. Zaś uwzględnienie wniosku złożonego w trybie art. 61 § 3 P.p.s.a., w niniejszej sprawie, byłoby sprzeczne z założeniem ustawodawcy i niweczyłoby cel uregulowania art. 108 K.p.a. Bowiem już na etapie rozpoznawania wniosku o wstrzymanie wykonania postanowienia w przedmiocie nadania rygoru natychmiastowej wykonalności, Sąd oceniałby czy przesłanki jakimi kierował się organ pozwalały na nadanie decyzji rygoru wykonalności.