Dnia 29 października 2015 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, , , po rozpoznaniu w dniu 29 października 2015 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej zażalenia G. Sp. z o.o. w R. na postanowienie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 8 września 2015 r. sygn. akt IV SA/Wa 2264/15 o odmowie wstrzymanie wykonania zaskarżonej decyzji w części utrzymującej pkt 1 decyzji organu I instancji w sprawie ze skargi G. Sp. z o. o. w R. na decyzję Ministra Środowiska z dnia [...] kwietnia 2015 r., [...] w przedmiocie cofnięcia bez odszkodowania zezwolenia na odzysk odpadów postanawia oddalić zażalenie.
Postanowieniem z dnia 8 września 2015 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie odmówił wstrzymania wykonania decyzji Ministra Środowiska z dnia [...] kwietnia 2015 r., nr [...], w części utrzymującej w mocy pkt 1 decyzji Marszałka Województwa [...] z dnia [...] stycznia 2015 r., nr [...], cofającej bez odszkodowania zezwolenie na odzysk odpadów.
W uzasadnieniu Sąd, powołując się na treść art. 61 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz. U. z 2012 r., poz. 270 ze zm.), zwanej dalej "p.p.s.a.", wskazał, że skarżąca bardzo ogólnie uzasadniała wniosek podnosząc, że odzysk odpadów w celu wypełnienia wyrobiska w Przewrotnem jest podstawową działalnością Spółki. Podniosła, że cofnięcie zezwolenia będzie oznaczać, że Spółka nie będzie mogła prowadzić działalności, mimo że wiążą ją umowy na odbiór odpadów. W związku z tym, jej zdaniem, istnieje ryzyko wypowiedzenia tych umów, co będzie rodzić odpowiedzialność odszkodowawczą i w konsekwencji może wiązać się ze zwolnieniem zatrudnionych pracowników, a nawet ogłoszeniem upadłości. Na poparcie tych twierdzeń skarżąca nie przedstawiła jednak żadnych dowodów. Nie udokumentowano przy tym w żaden sposób aktualnej sytuacji majątkowej spółki i ewentualnego wpływu na nią wykonania zaskarżonej decyzji. Nie podano ile umów Spółka zawarła z kontrahentami na obiór odpadów i ewentualnie odszkodowania w jakiej wysokości byłaby zobowiązana wypłacić w przypadku zerwania tych umów. Nie wskazano także konkretnie ilu pracowników zatrudnia strona skarżąca i ilu z nich utraciłoby pracę w następstwie wykonania decyzji.
Sąd podkreślił, że to w interesie strony leży takie sformułowanie wniosku, by powołane w nim okoliczności wskazywały na spełnienie omawianych przesłanek oraz poparcie twierdzeń w tym zakresie (por. postanowienia NSA: z 30 listopada 2004 r., GZ 120/04; z 18 maja 2004 r. FZ 65/04; z 25 kwietnia 2012 r., II FSK 498/12; z 10 maja 2011 r., II FZ 106/11; z 9 września 2011 r., II FSK 1501/11; z 28 września 2011 r., I FZ 219/11; z 26 listopada 2007 r., II FZ 338/07).
Zażalenie na ww. postanowienie złożyła skarżąca Spółka, podnosząc, że uprawdopodobniła okoliczności, które przemawiają za wystąpieniem przesłanek z art. 61 § 3 p.p.s.a., ponieważ poza działalnością, której przedmiotem jest cofnięcie zezwolenia, nie prowadzi innej działalności. Wykonanie decyzji uniemożliwia Spółce prowadzenie działalności. Na potwierdzenie swojego stanowiska skarżąca Spółka przedstawiła sześć umów na odbiór i utylizację odpadów oraz deklaracje dla podatku od towarów i usług za IV kwartał 2014 r. oraz I i II kwartał 2015 r., z których wynika, że Spółka obecnie nie prowadzi działalności, co świadczy o jej złej sytuacji finansowej.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje.
Zażalenie nie zasługuje na uwzględnienie.
Zgodnie z treścią art. 61 § 3 p.p.s.a., sąd może na wniosek skarżącego wstrzymać wykonanie zaskarżonego aktu, jeżeli w wyniku jego wykonania zachodzi niebezpieczeństwo wyrządzenia znacznej szkody lub spowodowania trudnych do odwrócenia skutków.