Dnia 26 października 2017 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący Sędzia NSA Paweł Miładowski, Sędziowie: Sędzia NSA Robert Sawuła (spr.), Sędzia del. WSA Iwona Niżnik-Dobosz, po rozpoznaniu w dniu 26 października 2017 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wójta Gminy Mietków o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wójtem Gminy Mietków a Dolnośląskim Wojewódzkim Inspektorem Ochrony Środowiska we Wrocławiu w sprawie rozpatrzenia podania dotyczącego składowania obornika postanawia: wskazać Wójta Gminy Mietków jako organ właściwy w sprawie.
Wnioskiem z dnia 7 kwietnia 2017 r. Wójt Gminy Mietków wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (powoływany dalej jako: WSA) we Wrocławiu o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego zaistniałego pomiędzy tym organem a Dolnośląskim Wojewódzkim Inspektorem Ochrony Środowiska (DWIOŚ) we Wrocławiu w sprawie rozpatrzenia podania P. G. w części dotyczącego składowania obornika na działce należącej do P. W., poprzez wskazanie DWIOŚ we Wrocławiu jako organu właściwego.
W uzasadnieniu wniosku wskazano, że w dniu 17 marca 2017 r. do Urzędu Gminy w Mietkowie wpłynęło pismo DWIOŚ we Wrocławiu, przekazujące według właściwości zawiadomienie skierowane przez P. G., dotyczące składowania obornika na działce nr [...] na granicy z działką nr [...],[...] obręb [...], gm. [...], oraz gromadzenia nieczystości ciekłych w nieszczelnym zbiorniku.
W ocenie wnioskodawcy w myśl przepisów art. 32 ustawy z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (Dz. U. z 2017 r. poz. 668, Unin) Inspekcja Ochrony Środowiska przeprowadza kontrolę przestrzegania przepisów dotyczących warunków stosowania i przechowywania nawozów, nawozów oznaczonych znakiem "NAWÓZ WE" oraz środków wspomagających uprawę roślin w sposób określony w przepisach o Inspekcji Ochrony Środowiska. Definicję nawozu i nawozu naturalnego reguluje natomiast art. 2 ust. 1 pkt 1 i 4 ww. ustawy. Zgodnie z ww. przepisami nawozy są to produkty przeznaczone do dostarczania roślinom składników pokarmowych lub zwiększania żyzności gleb albo zwiększania żyzności stawów rybnych, którymi są nawozy mineralne, nawozy naturalne, nawozy organiczne i nawozy organiczno-mineralne. Jako nawozy naturalne wskazane są: obornik, gnojówka i gnojowica; pochodzące od zwierząt gospodarskich, w rozumieniu przepisów o organizacji hodowli i rozrodzie zwierząt gospodarskich, odchody, z wyjątkiem odchodów pszczół, bez dodatków innych substancji, guano.
Ponadto, w ocenie tegoż organu, DWIOŚ przekazując sprawę Wójtowi Gminy Mietków, błędnie zakwalifikował zawiadomienie P. G., do działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego: skargi i wnioski. Pismo wnoszone przez P. G. winno być uznane za podanie wszczynające procedurę administracyjną. Przedmiotem bowiem wniosku mogą być wszelkie sprawy, które sprzyjają optymalizacji działania administracji. W doktrynie wskazuje się również, że wnioski dotyczą, przede wszystkim, zniesienia barier administracyjnych i szeroko rozumianego biurokratyzmu oraz podniesienia jakości działań podmiotów władzy publicznej. Pismo P. G. nie może być więc uznane za wniosek w rozumieniu przepisów Działu VIII Kodeksu postępowania administracyjnego.
WSA we Wrocławiu postanowieniem z dnia 10 maja 2017 r. uznał się niewłaściwym do rozpoznania sprawy z wniosku o rozpatrzenie sporu kompetencyjnego i przekazał ją do rozpoznania Naczelnemu Sądowi Administracyjnemu.
W odpowiedzi na powyższy wniosek DWIOŚ we Wrocławiu stwierdził, że Inspekcja Ochrony Środowiska może kontrolować osobę fizyczną, w tym rolnika indywidualnego w zakresie określonym w art. 32 Unin, tylko w przypadku, gdy osoba ta korzysta ze środowiska w zakresie, w jakim korzystanie to wymaga pozwolenia. Z uwagi na to, że przechowywanie nawozów naturalnych nie wymaga pozwolenia, Inspekcja Ochrony Środowiska nie jest uprawniona do kontroli rolników indywidualnych. Niezależnie od powyższego zauważa, że w obecnym stanie prawnym brak jest przepisów z których wynikałyby specjalne obowiązki dotyczące przechowywania nawozów stałych np. obornika, z wyjątkiem wymogów nałożonych wyłącznie na gospodarstwa wielkotowarowe.