Dnia 20 października 2020 r. Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Paweł Miładowski (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Łuczaj Sędzia del. WSA Mirosław Gdesz po rozpoznaniu w dniu 20 października 2020 r. na posiedzeniu niejawnym w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Wojewody Podlaskiego o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Wojewodą Podlaskim, a Starostą Augustowskim w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie wniosku o udzielenie pozwolenia na budowę zbiornika przeciwpożarowego leśnego postanawia: wskazać Starostę Augustowskiego jako organ właściwy w sprawie.
Wojewoda Podlaski złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosek o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Starostą Augustowskim, a Wojewodą Podlaskim poprzez wskazanie Starosty Augustowskiego jako organu właściwego do rozpoznania wniosku [...] o udzielenie pozwolenia na budowę zbiornika przeciwpożarowego leśnego o konstrukcji ziemnej o pojemności użytkowej 969 m3 wraz z niezbędnym wyposażeniem, na działce o nr [...], gm. S., pow. a.
Starosta, powołując się na treść art. 82 ust. 3 pkt 2 Prawa budowlanego, uznał, że organem właściwym do rozpatrzenia ww. wniosku o pozwolenie na budowę jest Wojewoda i w związku z tym przekazał ten wniosek Wojewodzie celem rozpatrzenia. W ocenie Starosty, przedmiotem inwestycji jest zbiornik retencyjny mający służyć celom przeciwpożarowym oraz pełnić funkcję wodopoju dla zwierzyny i ptactwa. Jednak Starosta nie uzasadnił swojego stanowiska, a dokonana przez organ powiatowy interpretacja nie wynika ani z zakresu wniosku o pozwolenie na budowę ani z dokumentacji projektowej, dołączonej do wniosku. Zdaniem Wojewody, organem właściwym do rozpatrzenia ww. wniosku jest Starosta, co wynika z art. 82 ust. 2 Prawa budowlanego, albowiem wnioskowana inwestycja dotyczy wykonania urządzenia wodnego, które nie jest napełniane w ramach usług wodnych, ale wyłącznie wodami opadowymi lub roztopowymi lub wodami gruntowymi o powierzchni nieprzekraczającej 1000 m2 i głębokości nieprzekraczającej 3 m od naturalnej powierzchni terenu o zasięgu oddziaływania niewykraczającym poza granice terenu, którego inwestor jest właścicielem. Inny charakter przedmiotowej inwestycji nie wynika z wniosku inwestora, który decyduje o zakresie złożonego wniosku (por. wyrok WSA w Warszawie z 14 września 2017 r., VII SA/Wa 2351/16). Dla kwalifikacji przedmiotowego zbiornika przeciwpożarowego nie ma zaś znaczenia, że częściowo zbiornik ten pełni funkcję retencyjną (magazynującą wodę). W tej sprawie nie jest to bowiem główna funkcja przedmiotowego zbiornika, który ma służyć celom przeciwpożarowym. Ponadto zbiornik ten nie wyczerpuje definicji urządzeń służących kształtowaniu zasobów wodnych oraz korzystaniu z nich, o jakich mowa w art. 16 pkt 65 Prawa wodnego. Poza tym art. 82 ust. 3 pkt 2 Prawa budowlanego wprawdzie dotyczy obiektów hydrotechnicznych, ale takich, które jednocześnie należą do obiektów piętrzących, upustowych, regulacyjnych oraz kanałów i innych obiektów służących kształtowaniu zasobów wodnych i korzystaniu z nich, wraz z obiektami towarzyszącymi (por. wyrok NSA z 30 listopada 2005 r., OSK 1604/04). Na odmienną kwalifikację zbiornika przeciwpożarowego nie pozwala też treść § 3 pkt 1 rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 20 kwietnia 2007 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budowle hydrotechniczne i ich usytuowanie (Dz. U. z 2007 r. Nr 86, poz. 579), który zawiera definicję budowli hydrotechnicznej.