Sformułowania art. 3 ust. 2 ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, że "nadzór nad Agencją sprawuje minister właściwy do spraw rozwoju wsi" nie można też rozumieć jako określenia organu wyższego stopnia w znaczeniu przyjętym w art. 157 § 1 k.p.a. Nadzór ministra nad Agencją w tym przypadku, może dotyczyć tylko zadań regulowanych tą ustawą, a jak ustalono na wstępie Agencja nie posiada kompetencji władczych w zakresie orzekania w drodze decyzji administracyjnych z wyjątkiem przypadków określonych w art. 24 ust. 7 lit. b/, art. 35 ust. 1 i art. 36 ust. 1 ustawy z 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.
W takiej sytuacji nie można domniemywać kompetencji Agencji ponad te, które zostały określone w ustawie, gdyż naruszałoby to konstytucyjną zasadę legalizmu (praworządności) sformułowaną w art. 7 Konstytucji RP. Zadań jakiegokolwiek organu władzy publicznej nie można utożsamiać z jego kompetencjami, tj. konstytucyjnymi i ustawowymi uprawnieniami do podejmowania decyzji władczych. Nie istnieje domniemanie kompetencji w oparciu o uregulowania dotyczące jedynie zadań danego organu. Każdy organ władzy publicznej zobligowany jest do działania na podstawie i w granicach prawa, w tym w granicach przyznanych mu kompetencji (P. Winczorek, Reprezentacja Polski w Radzie Europy w świetle ekspertyz, PiP 2008, z. 12, s. 32). Należy więc zgodzić się z poglądem Ministra Rolnictwa i Rozwoju Wsi wyrażonym we wniosku, że Agencji przysługuje prawo wydawania decyzji administracyjnych jedynie w przypadku kiedy przepisy szczególne tak stanowią. Agencja jak ustalono we wcześniejszych rozważaniach, została upoważniona przez ustawodawcę głównie do działań w ramach gospodarowania i dysponowania nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa w formach cywilnoprawnych, a nie instrumentów władczych, do działania którymi upoważniono właściwe organy administracji publicznej.
Nie można natomiast podzielić poglądu Ministra, że organem właściwym do rozpatrzenia wniosku B. P. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy z dnia 2 sierpnia 1983 r., jest Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Gdańsku jako organ wyższego stopnia w stosunku do jednostek samorządu terytorialnego (art. 17 pkt 1 k.p.a.), bowiem tego typu sprawy dotyczące gospodarowania nieruchomościami Skarbu Państwa, w tym również nieruchomościami rolnymi, po 1990 r. i po kolejnych reformach administracji, nigdy nie zostały przekazane do kompetencji organów jednostek samorządu terytorialnego.
Ustalając organ właściwy w niniejszej sprawie, z wniosku B. P. o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 2 sierpnia 1983 r., należy przede wszystkim wziąć pod uwagę przepisy art. 4 pkt 9, art. 11 ust. 1, art. 9a, art. 23 ust. 1, art. 25 ust. 1 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami oraz inne przepisy tej ustawy i ustawy z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, określające kompetencje właściwych organów do orzekania w drodze decyzji administracyjnej.
Biorąc powyższe pod uwagę oraz to, że żaden z organów będących w sporze nie jest właściwy do rozpatrzenia wniosku B. P. o stwierdzenie nieważności decyzji Naczelnika Gminy D.-L. w D. z dnia [...] sierpnia 1983 r., należało orzec na podstawie art. 15 § 2 p.p.s.a., jak w sentencji postanowienia.