Ustawa o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa nie określa wszystkich działań, jakie mogą mieć miejsce w odniesieniu do nieruchomości rolnych Skarbu Państwa i w tym zakresie nieuregulowanym w tej ustawie, mają zastosowanie przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami, co wynika z art. 2 pkt 4 tej ustawy (G. Bieniek, A. Hopfer, Z Marmaj, E. Mzyk, R. Źróbek, Komentarz do ustawy o gospodarce nieruchomościami, t. I, Warszawa-Zielona Góra 1998, s. 13). Użyty w art. 2 ww. ustawy zwrot: "ustawa nie narusza innych ustaw w zakresie dotyczącym gospodarki nieruchomościami", należy rozumieć, że przepisy tej ustawy należy stosować równolegle z przepisami ustaw tam wymienionych (odrębnych), przy czym w kwestiach regulowanych tymi ustawami ich przepisy mają pierwszeństwo w stosowaniu (G. Bieniek, S. Kalus, Z. Marmaj, E. Mzyk, op. cit., s. 52).
J. Szachułowicz ze względu, że ustawa o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa dotyczy tylko nieruchomości rolnych będących własnością Państwa, kwalifikuje tę ustawę jako lex specialis w stosunku do ustawy o gospodarce nieruchomościami, którą należy w tej relacji zakwalifikować jako lex generalia (J. Szachułowicz, M. Krassowska, A. Łukaszewska, Gospodarka nieruchomościami. Przepisy i Komentarz, Warszawa 1999, s.13).
Ustawa o gospodarce nieruchomościami spełnia funkcję uzupełniającą w stosunku do ustaw tam wymienionych w art. 2. Błędne natomiast byłoby takie rozumienie art. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, które by całkowicie wykluczało stosowanie jej przepisów w przypadkach, kiedy mają zastosowanie ustawy wymienione w pkt 1-12, w tym również ustawa z dnia 19 października 1991 r. o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa.
Nieruchomości rolne przekazane Agencji Nieruchomości Rolnych i wchodzące w skład Zasobu Własności Rolnej Skarbu Państwa, nie przestają przez to być nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa. Mają więc do nich również zastosowanie, w kwestiach nieuregulowanych przepisami ustawy o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa, przepisy ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami.
Powyższe ustalenia należy odnieść do sprawy, która stała się powodem złożenia wniosku o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Decyzja Naczelnika Gminy L. z [...]1988 r., którą kwestionuje w postępowaniu nieważnościowym wójt Gminy L., z uwagi na jej przedmiot obecnie należy przyjąć, że mieści się w przedmiocie regulacji powyżej omawianych ustaw (o gospodarce nieruchomościami i o gospodarowaniu nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa).
Ponieważ wniosek Wójta Gminy L. z [...] 2004 r. zmierza do wszczęcia postępowania o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Naczelnika Gminy L. z [...]1988 r., należy w pierwszej kolejności ustalić, zgodnie z obecnie obowiązującymi przepisami, organ I instancji właściwy do orzekania w drodze decyzji administracyjnej w sprawach gospodarowania nieruchomościami rolnymi Skarbu Państwa. Organem takim, jak wynika z wcześniejszych rozważań, zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami, jest starosta wykonujący zasadnie z zakresu administracji rządowej. Organem zaś wyższe stopnia w sprawach rozstrzyganych w drodze decyzji przez starostę, wykonującego zadania z zakresu administracji rządowej, stosownie do art. 9 lit. a/ ww. ustawy, jest wojewoda.
W związku z powyższym, na podstawie art. 15 § 2 p.p.s.a., należy wskazać Wojewodę Wielkopolskiego jako organ właściwy do rozpatrzenia wniosku Wójta Gminy L. z [...] 2004 r. ([...]) w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji nr [...] Naczelnika Gminy L. z [...]1988 r.