Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący: Sędzia NSA Andrzej Gliniecki (spr.) Sędziowie Sędzia NSA Bożena Walentynowicz Sędzia NSA Zygmunt Zgierski Protokolant Andżelika Nycz po rozpoznaniu w dniu 17 lipca 2009 r. na rozprawie w Izbie Ogólnoadministracyjnej wniosku Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego pomiędzy Regionalnym Dyrektorem Ochrony Środowiska w Krakowie, a Starostą Krakowskim w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie przywrócenia środowiska do stanu właściwego postanawia: odrzucić wniosek Regionalnego Dyrektora Ochrony Środowiska w Krakowie o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego.
Pismem z dnia 8 maja 2009 r. Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Krakowie zwrócił się do Naczelnego Sądu Administracyjnego z wnioskiem o rozstrzygnięcie sporu kompetencyjnego, między nim a Starostą Krakowskim w przedmiocie wskazania organu właściwego w sprawie przywrócenia środowiska do stanu właściwego.
W uzasadnieniu powyższego wniosku Regionalny Dyrektor Ochrony Środowiska w Krakowie informuje, że w dniu 11 marca 1999 r. Burmistrz Ś. G. zwrócił się do Starosty Krakowskiego o ustalenie zakresu i sposobu likwidacji ewentualnych przyczyn szkodliwego oddziaływania Zakładu [...] "[...]" w O., prowadzonego przez M. T., poprzez odprowadzanie z zakładu ścieków galwanicznych rurociągiem betonowym przebiegającym między innymi przez działki J. T. i P. T. oraz A. S. i przywrócenia środowiska do stanu właściwego.
Po przeprowadzeniu postępowania wyjaśniającego Starosta Krakowski działając w oparciu o art. 102 ust. 1, 2, 4, art. 103 ust. 2, art. 108 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. - Prawo ochrony środowiska (Dz.U. Nr 62, poz. 627), decyzją z dnia [...] stycznia 2002 r. znak: [...] nakazał M. T. wykonanie opisanych w decyzji czynności, zmierzających do doprowadzenia powierzchni ziemi do stanu pierwotnego.
Rozpatrując odwołanie od ww. decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie decyzją z dnia [...] marca 2002 r. znak: [...] uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi I instancji.
W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał w szczególności na niewłaściwą podstawę prawną rozstrzygnięcia, które winno być wydane w oparciu o przepisy obowiązujące w dacie wszczęcia sprawy, za którą uznano dzień 11 marca 1999 r., tj. art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska (tekst jedn. Dz.U. z 1994 r. Nr 49, poz. 196 ze zm.).
Na powyższą decyzję wniosła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M. T.. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie wyrokiem z dnia 27 października 2005 r. sygn. akt II SA/Kr 894 skargę oddalił.
Kolejną decyzją z dnia [...] kwietnia 2003 r. znak: [...] wydaną na podstawie art. 82 ust. 1, 2 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska Starosta Krakowski umorzył postępowanie.
Rozpatrując odwołanie od decyzji umarzającej postępowanie, Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie decyzją z dnia [...] sierpnia 2003 r. znak: [...] uchyliło zaskarżoną decyzję Starosty Krakowskiego i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.
Po raz kolejny Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Krakowie wskazało w decyzji jako właściwą podstawę prawną rozstrzygnięcia przepis art. 82 ustawy z dnia 31 stycznia 1980 r. o ochronie i kształtowaniu środowiska, na podstawie którego organ "może ustalać (bądź odmówić ustalenia) w drodze decyzji zakres i sposób wykonania obowiązku, o którym mowa w ust. 1, biorąc pod uwagę interes społeczny, istniejący stan zniszczenia lub zagrożenia środowiska oraz faktyczne możliwości wykonania obowiązku".